Adamın gözlerinde,toprağın yağmur kokusu,
 

Adamın gözlerinde,toprağın yağmur kokusu,
Gülüşünde güneşin aydınlığı ışırdı...
Ve yüreği hep sıcacık,
Varlığı huzur saçardı.
Sevdiceğine şiirler yazdırırdı...

İnsan bu kadar mı şefkatli
Bu kadar mı dost
Bu kadar mı candan sarardı?

*

Kadın ise,kavgalardan çıkıp gelmiş,
Yılların yorgunu,hayallerin kırgınıydı
Bir yanında yalnızlık,diğerinde korkular
O'nu bulana kadar,yaşamamış saymıştı

İnsan sevince,
Bu kadar mı barışırdı hayatla?