Bu gönül kaç derde hep sabreder
 

Bu gönül kaç derde hep sabreder
Yumruklarımı sıktım
Ama acılarımı sineme çektim daim..
Yorgunum,
Miadı dolmuş bir kentin sevdası
Hala içimde sessizce uyur,
Akdenizin dalgaları her akşam
Yalnızlığımı yüzüme vurur..
Kimse kimseyi bilmez
Ne derlerse desinler
Mevla der ya;
Bu dünyada herkesin kendine yeter derdi var..

Ben en çok güllere vurgunum
En sevdiğim dostuma “gülüm” derim daim
En çok kızdığım kimseye de yine; “bak gülüm” derim
Tek sermayem güldür benim
Ben gül alıp gül satarım,
Gül mevsiminin
Ve gül şehrinin aşığıyım ben,
Solan her gül için
Benim ömründen bir gün daha gider..

Bir dost arıyorum,
Kaç derde düştüm
Yakınımda göremedim kimseyi
Elimden tutan olmadı benim
Üstelik de gittiler teker teker,
En son “Fransız İhtilali” yaşamıştı ruhum!
Yumruklarımı sıktım
Bu derdi iyi bilirim
Anlayacağınız ilk değil bu
Bu gönül bu derde de sabreder yine..

Bir dost arıyorum,
Ama param yok!
Meşhur bir zatın sözüdür, hep derim
Yeri gelmişken tekrar edeyim;
Ben aldanabilirim belki, e malum insanım,
Fakat aldatmam hiçbir kimseyi,
Çünkü ben müslümanım, müslüman..

Bir dost arıyorum
Fransız ihtilalini unutmak istiyorum,
Bu yola tek sermayem olan
Sevgi ile çıkmışım..