Artık kıyıya çektim sandalımı
 

Artık kıyıya çektim sandalımı
Seherde uyuyan sular gibiyim
Mazide bıraktım hırçın yanımı
Şimdi uzaklara dalar gibiyim.

Yaşadım aynada gördüm hayali
Nakışla gönlüme ördüm hayali
Yükledim sırtıma sardım hayali
Kendimce surumu çalar gibiyim.

Taşlar yerine oturdu bir bir
Serde ne mağrurluk kaldı ne kibir
Sanki mecnunla oturduk birebir
Kendim saçlarımı yolar gibiyim.

Söz geçmezdi taş gibiydi bu gönül
Ateşler yandı artık kalmadı kül
Hazan mevsimi yaşar oldu bu gönül
Usulca sararıp solar gibiyim.

Bahardan yavaşça uzaklaştıkça
Şu simsiyah saçlar aklaştıkça
Bilinen gerçeğe yaklaştıkça
Bastığım dalı baltalar gibiyim.