Özgür Köktürk
 

1002. Gece

Islak bir yaprak diriliğinde düşler
Gülüşler çatlamış toprak kuruluğunda...

Bir çocuğun masum ellerinde hürriyet
Esaret büyüyen çocukların gözlerinde...

Kirli bir mendil içinde artık aşklar
Sevdalar bir gecelik tutkularda...

Mecnun kutuplarda geziyor delice
Leyla bin ikinci gecede...

Acının Resitali

Hani bizim ırmaklarımız vardı
Akardı...

İçimizde sevda değil
Sevdanın ateşi yanardı
Yakardı...

O nasıl bir közdü ki
Birdenbire söndü? !

Sensizliğin voltasında
Şimdi dünlerin sızısı yanıyor
Sessizliğin ortasına
Çığlar düşürerek yakıyor

Seyrine dalar yorgun hayallerim
Savruk rüyalarımın
Seninse savruk hayallerin
Yorgun rüyalarının seyrinde

Bu seyirler
Bu hayaller
Bu rüyalar
Birleşir mi yeniden titrek gözlerimizde
Duyumsamadan acının tadını

Vardığında hazzına karamsarlığı öldürmenin
Ve özümsemeyi aydınlığı sevmenin
Sever gibi birbirimizi
Yeniden tutar mı ellerinden
Mavimsi düşlerimizin? ..

Bazen en önemsiz varlıklar
En önemli yokluk olurlar
Varlığını tanıyamadan yokluğunla kaldım
Seninleyken sensizmişim
Şimdi sensiz seninleyim
Soluksuz nefesinle başbaşayım
Gözgöze resmindeki sesinle

Bu yokluk kuru bir boşluk değil
Dudaklarımda gezinen...
Sayıkladığım ismin değil hece hece
Sensin!
Hücre hücre...

Umutlar gökyüzünün serenatını dinliyor
Ben acının resitalini...
Ve alternatifsiz bir gün doğuyor! ...

Âciz Düşler

Âciz düşler ortasındayım
Uzun ******* yarısında
Hicran buğusu ömrüm
Kahrım kendime
Ölmek istiyorum yaşam içinde
Kendi ellerimle...

Yolum çıkmaz
Umudum yitik
Savrulan yalnız hayallerim
Bende kalmadı benlik
Feryadım en derin suskunluk
Yüreğim kırık...

Aç Baykuşlar

Gece karanlığında gayrı meşru bir egzos dumanı
Yarım sevinçleri bütünlüyor sızısıyla
Anlara sarkıyor izdüşümler
Saatler sırılsıklam
Çırılçıplak saniyeler...

Ekşi bir nikotin dumanı
Devr-i daim yapıyor odada
Duvara yansıyor kırık düş
Edilgen bakışlara gizleniyor serzenişi boş gözlerin
Zaman loş vakitlere akıyor
Hoşluğunda avareliğin...

Karnını deşiyorum gecenin şiirlerle
Hançer hançer mısra saplıyorum kalbine
Yalnızlığı yazıyorum her dizede
Yakıyorum umutları satır satır
Yalan imgeler kuruyorum kütleler içinde
Satıyorum yalancı kitlelere...

Ölüm, seyrinde cinayet sahnelerinin
İntihar krizinde onur
Aşk, akıyor iki kaş arasından
İki bacak arasına
Sevda dallarında aç baykuşlar...

Aç Gökler

Bereketli şafakların kızıllığında
Sarı günlere özlem duyar *******
Her aşkın gizi sıra sıra
Dizilmiş, çırpınarak bekler

Dertleri korlar içinde yanar gibi
Sevdalar yok olur yok içinde
Özü mahrum kalır yarınlardan
Varlığı bulur hiçliğin özünde

Dostu dostluktan sıyrılmış
Kara bulanmış kara matemler
Sitemi damlada saklı kalmış
Neyler buğulu gözler, aç gökler

Açlık Akşamları

Akşamın inadına güneş koydum pencerene
Sildim bütün yıldızları ayın hatırına
Gökyüzüne adını yazdım harf harf
Nokta nokta işledim semaya aydınlığı
Her karanlık sökünü
Söküldü kahverengisinde bakışının...

Gözlerim gözlerinin içinde
Ellerim üşüyor
Açlık akşamlarında...

Adı Yalan

Haykırmasın varsın suskun dağlar
Boşa ağlamasın küskün yağmurlar
Ne teselli verir kurumuş yaşlar
Bitmiş bir sevdanın ne faydası var

Yanarmış, bırakın yansın *******
Alev alsın, közde bütün heceler
Arzuların ateşinde kalanlar
Düşmüş bir yaprağın ne anlamı var

Döküntüleri sabahın sisinde
Yıkıntıları gece pençesinde
Yine riyâların penceresinde
Adı yalan olmuş, ne doğrusu var

Adım Umut

Sessizlik dolu gecenin içinde
Bakışlarının derinlerinde yankılanırım
Dağınık gülüşlerde savrulurken
Somurtkan akşamlara kanarım

Adım umut, her umutsuzluğa inat
Düş olur sönerim sensiz karanlıklarla
Yarım kalan her an parçalanırken
Sinerim hücrelerine aşkla, sevdayla...

Ağlamak

Kırık bir hüznün yamacına yaslanır ömrüm
Ellerim ıslak...

Düşlerim alevinde kalır
Sorgusuz umutların
Düşlerim muğlak...

Sevda yakarışı dolu boş bakışlar
İçsel ezgiler mırıldanarak
Dudaklar korkak...

Gözümde bir damla yaş
Yarınım ırak...

Ağlarım

Zulümlerin suçu Yaradan’da mı
Dualar ahlar naz olur ağlarım
İsyan dolu yürek: oradan da mı
İnkârın inkıraz olur ağlarım

Düşme umutsuzluk deryalarına
Aldırma ateizm salyalarına
Kim derse ki sana, dualarına
Boşadır her an, saz olur ağlarım

Sende son bulurdu acı unutma
Her yanımı sardı kalleş karartma
Bir ses versen yankı verir uçurtma
Kışına her dem yaz olur ağlarım

Her ne gelirse bil ki var hikmeti
Sabır zamanıdır; çöz, gör hikmeti
Yumma gözlerini gel, sar hikmeti
Biterim şimdi, az olur ağlarım