Altay Taşkın
 

Acıklı Kartopu

iniyoruz bir meçhule
Everest'in zirvesinden
kartopuyuz
iz yapmış bize gece
dümenimizde rotasız reis
kucaklayacak Mariana
biz de aynı yoldayız
gömülmüş karanlığa
umutlarımız
ışıldayan düşlerimiz
havasız fanusta
kim durduracak bizi
onu da bilmiyoruz...

Altay Taşkın

Acılar

Sevincim büyük
Acılarım acıların kucağında
Kollarında ben
Süt veren annedir
Paylaşırken acılarımı acılar
İşte şimdi yaşamak da bir ölmek de

Altay Taşkın

Acımasız Zaman

gece düşlerime randevu
sabah ayaklarıma bağ
zamanın binmişim sırtına
kırbaçlıyorum acımasızca
düş faytonu süslenmiş
ümitlerim bekliyor kapıda
bir adım atsam
zaman okuyacak canıma

Açım

açım
açın halinden anlarım
zil çalar karnım
yarınım kararır
ağrır başım
hayat bir kuru tahta
karanlık odada
uyku üstteki rafta
düşler siyah beyaz
halimiz ortada...

Altay Taşkın

Adım Kalmaz

Koca Veysel'in anısına

günler geçer ömür biter
ben giderim adım da kalmaz
üç beş arkadaş üç gün söz eder
dördüncü gün ağzını açmaz
Veysel doğru söylemiş
'kara toprak' tek arkadaş...

Altay Taşkın

Adımlarım

bulutlar benim gibi değil, yorulmak bilmiyorlar,
onlara seslendim ama, beni yanlarına alamıyorlar,
ırmaklara yalvardım, dediler bana boğulursun,
tek çarem kaldı, adımlarım sağolsun.

hızlı adımlarım nereye götürecek beni böyle,
eriştiremeyecek dağların zirvesi, okyanusların dibine,
ancak arayanlara, aradıklarıma sürükleyecek,
isterim ki basacağım topraklar bana yeter demeyecek.

karşılaşırsam yağmurla, o zaman alsın götürsün beni seller,
susuzluğa dayanamam kesmesin yolumu çöller,
yorulursa adımlarım, bırakırım kendimi fırtınalara,
yapraklar gibi daha kolay varırım uzaklara.

mola veremem, zamanım geçmesin doymadan,
yine de ayrılamam karşılaştıklarımla tokalaşmadan,
yeryüzü kağıt olsa dolduramam onu yazılarla,
kuşlar haber getirirse coştururlar beni eski anılarla.

rüzgarlar bastığım toprakların kokularını yayarlarsa,
unutmuş olurum, hatırlarım kendilerini tanıtırlarsa,
kalmışsa ayağımdaki tozlarla, selam gönderirim ben de onlara,
tanımazlar ama, çıkarırlar düşününce kara kara.

ömrümü hep adımlarken bitirmek isterim,
yolcu değilim ben, yarım kalmasın gezim,
bedenim ile erişemezsem bu mutluluğa,
devam ettirsin ruhum, beni yarım kalan bu yolculuğa.

Altay

Afrika Çocukları

düğümleniyor boğazıma sevgi sözcükleri
yalınayak boynu bükük umutsuz
şefkat merhamet şemsiyesinden yoksun
çocuklar gözümün önündeyken
yaşıyor muyum
yaşamak sadece yaşamaksa yalınca
orada yeşermez mi umut tohumları
bir el uzansa uzaya uzanan
teknoloji ahtapotları
kıramaz mı o paslı zincirleri
yaşamaksa insanlarla
niçin umutları paylaşmayalım
dünya hepimize yeter
artık anlaşılmalı
umutsuzluk çocukların
düş bayrağı olmalı
çocuk çocuktur
o dünya platformunda alkışlanmalı

Altay Taşkın

Ağaç

ben doğarım
belki senden az
yaşar belki çok yaşarım
üstünde yattığım beşik...
ağlarım
oynadığım oyuncak...
gülerim
bindiğim tahterevalli...
başlar aklım ermeğe
elimde çanta
okula başlarım
okuduğum kitap
kalem ve yazdığım defter...
uzanırım gölgene
yorgunluğum gider...
ölümsüz yeşillik
kuşlar kelebekler ceylanlar
seni çok sever
ben hergün elini öpsem
hakkını ödeyemem
damarlarlarından fışkırır kan
canlısın hep canlı kal...

Altay Taşkın

Ağırlık

sırtıma yüklemişler boş küfeyi
gelen doldurur
sevincini
giden doldurur kederini
ağırlık bir iken
on olur
hedefe varmadan
dermanım kesilir
soluğum da yok olur

Altay Taşkın

Ağrı

Bulutludur başın karlarla kaplı
Anadolu'ya bakar yaslı yaslı
Zirvene erişmenin sevinciyle
Nice dağcılar soğuğunu tattı

Ne heybetli görünüşün var
Titretir insanları bembeyaz kar
Yerlisi yabancısı tanır seni
Geçmişinde saklı efsaneler yatar

Üstünden esen rüzgarın uğultularını
Güneşle parlayan kar pırıltılarını
Yansıtır Ağrı'ya tutam tutam
Özlemle yaşar severler topraklarını

Anadolu'nun beyazlar destanı
Isınmış sana insanının kanı
Senin için dikilecek bayraklar
Bulutlar da sana doğanın armağanı

Altay Taşkın