|
Özkan Özdoğan
Abaküs
bu şehirde canı sıkılan sokak çocukları yıldızları sayıyor *******i. ve hiçbiri kaldığı yerden devam etmiyor, çabucak bitmesin diye gökyüzü. Özkan Özdoğan |
Ada -düzyazı-
Gülmenin yasak olduğu ülkeden,gecenin dans ettiği ülkeye taşıdım gözlerimi.Kimsenin yıldızını saklamadığı ve kimsenin kendini aramadığı ülkeye...Sabaha kadar yollara düşülüp,yeni uçurumlar yaratılmayan; solmuş ve dağılmış yüreklerin olmadığı ülke... Rüyalarımı kemiren ve sevgiyi dar eden “umut” vazgeçmiş davasından sanki.İnandırılmışlık havası hem sabahın gelişinde,hem de Semadirek`te gün batımında.Burada hatırlamak en büyük düşmanı insanın.Zamanla işinin olmadığı,kurtarılmamışları hatırladığın ve tabii “şu boktan ay”a bakıp şiirlerinden okuyamadığın,kendinden başka ne dost ne düşman bulabildiğin; dünyanın kıyısında,hayatınsa tam ortasında bir ada... Nerede olduğum sorusunu sormaz oldum kendime! ..Yine eski alışkanlıklarım geldi aklım****urtulamadığım ve zaten bunu istemediğim alışkanlıklar.Kendini yitirenlerin benden çaldıklarını koymam gerektiğini hatırladım yerine.Korkmanın yaşamayı zorlaştırdığını da hatırladım.Korkmalı mı,korkmamalı mı bilmeden ve soramadan,yine Poseidon fısıldadı kulağıma...: “Uyan gecenin aydınlık yüzü..Uyan ve var olanı değiştir; karanlıkları yaşanır yapmak,senin elindeyken henüz...” Özkan Özdoğan |
Ada
O çorak topraklarda, zeytin ağaçlarının gölgesinde unutun beni.. Dökülsün üzerime binbir renkte yaprak, yoldan geçenler tanımasın. Bir uğursuz baykuş uyutmasın *******ce de, yeter ki adım bilinmesin.. Terkedilmiş evlerin duvarlarında yankılanan bir ses, şarap renginde damların üzerinde yuvarlanan bir taş, açmayan bir tomurcuk olayım yol kenarlarında.. Unutun beni gözlerimi,ellerimi.. yeter ki görülmesin izlerim ağladığımda duyulmasın sesim.. Özkan Özdoğan |
Adın
onca şiiri yazıp yazıp aklıma unutuveriyorum.. keşke unutuverseydim adını da, şiirlerim gibi.. ve yakması kağıtları ateşe atmak kadar kolay olsaydı yüreğimi. Özkan Özdoğan |
Ağlanbaç
Her bir gözyaşımdan binlerce yıldız döküldü. İşte bak, nasıl aydınlık gece. Tuzumdan beslenen, sabırsız cümbüşünü toprağın yağmur sanıyor, seviniyor düşsüzler.. Açacak pencere önü çiçekleri ve ben yine bulut olacağım. Özkan Özdoğan |
Alanın Havası
Sabahtan beri taşınıyorum tuvalete değil,pencereye Kargaları korkutan uçaklar inecek diye havaalanına Ve belki bana da pay düşer diye alanın havasından Özkan Özdoğan |
Amma
Amma güzel hava, amma da güzel güneş.. Bak denize, amma güzeldir kimbilir! .. Denizi hatırlatan, günü sevdiren yüzüyle, amma güzeldir sevdiğim kadın.. Özkan Özdoğan |
Arsız
Yazık bu güzelim çiçeklere... Erken müjdelenmiş baharı ıskaladıkları yetmezmiş gibi yazın en sarı sıcağında kurulmuşlar bir de, canımın orta yerine.. Şimdi küstürsen olmaz, soldursan ölmez; diline,gönlüne kuvvet didin dur artık işin çoksa da, yoksa da kime ne! .. Özkan Özdoğan |
Aşk
düşün ki, yazın coşkusunda bile sararan yaprakları olan, bir ağacım ben denizin kıyısında.. o kadar yakın, bir o kadar uzak. bilmeden sen gibi coşkun bir maviyi, yeşilimden utanıp yıllarca, yaşlı bir sevdayı sararttım.. o kadar yalnız, bir o kadar yasak. sonunda rüzgarların en güzeli, dallarımı düşürence sevgine, mevsimleri unutup gökyüzüne boyandım.. o kadar sen, ve bir o kadar aşk. ('Budala' şiir dergisinin 26. sayısında yayımlanmıştır.) Özkan Özdoğan |
Ateşböceği
Gökte asılı kandiller, balıkçıların fenerleri ve kör bir kedinin gözlerine rağmen, karanlıktır gece. Değiştiremez bunu işte, hiçbir kahraman ateşböceği! Özkan Özdoğan |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 10:27 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.