İzzet Selçuk Cumaoğlu
 

Adak

Bir özgürlük uğruna canlar verilir
Gönüllü tutsak oldum senin aşkına
Çekilir de kılıçlar, başlar kesilir
Ben başımı severek adadım sana.

Esirgemem sevgimi yeter ki iste
Derdimin çaresi yok, yüreğim hasta
Sevdam çırpınır durur bu can kafeste.
Ben canımı severek adadım sana.

Akıp gitmez şu gönlüm başka güzele
Erdi yaşım kemale, döndüm gazele
Damarımda kanım ol orda gezele
Ben kanımı severek adadım sana.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Adını 'Sen' Koy

Gönlümün nadide asma bahçelerinde yetişip,
Ömrümün son bağ bozumunda toplanan,
Üstüne çiy düşmüş bir üzüm salkımı gibi
Tatlı ve güzelsin.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Ağladı Gözlerim Sensizliğime

Ağladı gözlerim sensizliğime
Yalnızlık bomboş sevilere kucak açtı.
Yitirdim kaybolmuş düşlerimin derinliklerinde
Sevmekten hayli uzak seni.

Ağladı gözlerim sensizliğime
Anlattım yoksulluğuna bitmiş *******in; aşkımızı,
Boğdum bir avuç dolusu mavi sevdalarda seni,
Ağladı gözlerim sensizliğime.

Düğümlendi gönlümde, bitimsiz şarkıların en acısı
Gözlerimi hapsettim hür ve perişan
Ağlamayı unutmuş duygusuz gözlerine
Ağladı gözlerim sensizliğime.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Ağlama Yeter ki

Akmasın gözlerinden bir yudum göz yaşı,
İçime düşen sızıya dur diyemem çünkü
Varsın boş kalsın gönüller, sen ağlama yeter ki
İçimde ki o boş çırpınışlar yaksa da beni
Kıyamam, dökme göz yaşlarını boşuna
Haydi kurula kirpiklerini.
Çaresiz değiliz
Kör kütük bağlansak da hayata,
Umarsız dertlere düşmedik ki hiç birimiz
Kim ne derse desin aldırma sakın
Göster yüreğini, cesaretini
Daha neyin varsa hepsini.
Yıkılma sakın, dökme gözyaşlarını,
İçime düşen sızıya dur diyemem çünkü
Boş ver sensizliğime, sen ağlama yeter ki.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Aklıma Gelenler

Gözlerime bakışında içim ısınır
Aklıma, başını göğsüme koyuşun gelir,
Hasretle sarılırım güzel boynuna,
Seni içime koyasım gelir.
Doya doya öperken seni derinden,
Aklıma bir kadeh şarabı döküşüm gelir.
Her köşede hatıran dolu,
Her yanımda sen varsın,
Heyecandan titrerken senin yanında,
Aklıma sakarlığımın tutuşu gelir.
Sana şiir okurken
Duygulanıp da gözlerim dolduğunda
Aklıma ellerimi tutuşun gelir.
Her ne yana baksam seni görürüm,
Düşünmesem bir an bile bil ki ölürüm,
Kapında kul köle olasım gelir.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Aklımda Tutuyorum Seni

Gün batımlarında
Sensizlik çekilmiyor,
Onun için aklımda tutuyorum seni.
Efkarlıyken bir kadeh
Rakı bile içilmiyor,
Yürüdüğüm yollar ağır geliyor ayaklarıma,
Canımı acıtıyor,
Sensizlik çekilmiyor,
Onun için aklımda tutuyorum seni.
Yatak, yastık, nevresim
Ne varsa uykuyla gerdeğe giren
Hepsi boğuyor beni.
Sensizlik çekilmiyor,
Onun için aklımda tutuyorum seni.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Aklımdasın

Vakit gecenin bir yarısı,
Uykularım, uykusuzluğumla boğuşmakta
Ve sen, uzaklarda da olsan
Hâlâ aklımdasın.
Arzularım benden hayli uzak
Korkularım karanlıklarda çığlık çığlığa,
Sevdalarım düşe kalka yollarında,
Ufukta inceden inceye şafak atmakta
Ve sen, uzaklarda da olsan
Hâlâ aklımdasın.
Sevincim sensizliğe mahkum,
Gözyaşlarım gizlenmiş göz pınarlarıma,
Zaman bir hayli ilerlemiş; gecenin bir yarısı
Tutkularım sana koşmakta,
Ve sen uzaklarda da olsan
Hâlâ aklımdasın.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Aldanmayasın

ALDANMAYASIN

Göz yaşlarımın akmadığına bakma sakın
Unutmuşluktan değil
Çaresizliktendir suskunluğum
İçim her gün ağlamaktadır
Aldanmayasın.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Allah'ın Belası

ALLAH’IN BELASI

Hiçbir şey yakmadı canımı böyle,
Seninle yıkıldı tüm hayallerim.
Sana olan sevdam suç oldu diye,
Yazıldı boynuma Allah’ın belâsı.

Yıktığın umutlar benim dünyamdı,
Yaşardım onlarla var olur diye.
Ömrümü tüketti o pis nefretin,
Sokuldu koynuma Allah’ın belâsı.

Kururken sevdanın pembe çiçeği,
Büründü siyaha aşk gelinciği.
Eskiyen yüzümün kırışıklığı
Yansıdı aynama Allah’ın belâsı.

İzzet Selçuk Cumaoğlu

Anı Kalır

Uzun süren hayatta akıp gider ömrümüz,
Bin bir çeşit sevdayla yanar durur gönlümüz,
Bir an bile boş bitmez dert doludur günümüz,
Gün biter zaman gelir toprak olur tenimiz.

Kırmaya gerek mi var, bir insanız hepimiz,
En güzel şey sevgidir, bunu böyle biliriz,
Gün biter anı kalır, vakit dolar gideriz,
Ölüm gelip çatınca yana düşer elimiz.

İzzet Selçuk Cumaoğlu