yalnızım.
 

umutlar,sevinçler,gülümsemeler yok olmuş dünyamda
bir taş bastım yüreğime yakmakta bedenimi
ne hıçkırıklar ne de gözyaşları
anlatıyor kırık kalbin bir intihar mektubunu..
Bir sevgiydin sen, adını koyamadığım
bir gül verip yüreğimi yakan bir ateştin
mutluluğu arıyordum hayatın çekilmez yalnızlarında
sana sığındım kanatlarının altına gizlenerek
göz göze gelip hissediyordum artık merhametliliğini..
Uzaklardasın şimdi
etrafıma baktığımda yetim bir çocuğun
bakışını andıracak artık gözlerim
saklı kalan hüzünleri yalnız paylaşacagım yüreğimde
sessiz sessiz..
kan ağlayacak kalbimdeki fırtınalar sorgusuz sualsizce
verdiğin gülle yanıp tutuşacak yüreğim alev alev..
Biliyorum, yollarını gözlesemde durmayacak zaman
akıp gidecek bilinçsizce
eski günlerdeki gibi bakmayacaksın sevgi dolu gözlerle
dudaklarının arasından dökülen sözcükler
yüreğimi okşamayacak artık
ve koca bir sitem olmaktan öteye
gidemeyeceksin hiçbir zaman...
Süzülürken gözyaşlarım damla damla yanaklarımdan
içimdeki senin ateşin bir kor gibi yakacak yüreğimi
özlemim, hayallerim rüzgar gibi savruluyor olsa da elinden
mutluluğun rüzgarları uzak değil bize
yeter ki yüreğini yüreğime bağla
bunu istiyorum senden sadece;Çok mu?
Bu şehirde;
kırık bir kalp taşıyorum acı hatıralarla birlikte
gözlerim yüreğime kazıdığın isminle ağlıyor şimdi
unutamamanın verdiği ıstırap ruhumu kemiriyor adeta
sen, bunlardan habersiz yaşıyorsun hayatı
bu şehirden uzakta
nasıl bilebilirsin ki bunları,aşkın doyumsuz acılarını
'hiçbir zaman'...