|
***Abdulkadir Güngör Arşvinden***
Çöp Adam
Öğrendim unutulmamanın güzelliğini Çöp adamlarla yapmıştım İlk resmimi öğretmenime İki öpücük kondurmuştu gözlerime Benim için dünyanın en Mutlu anıydı o an Anlıyorum çöp adamın Marifetlerrini her an Ben mutluydum Öğretmenim mutluydu Çöp adam mutlu Yıllar geçti aradan umutlu Yine gözleri ışıltılı bir öğrenci Karşısında dev bir adam Duygusal dizeler dizmiş bir kağıda Ve gözleri onda Dizeleri okuyan dev Gülüver'e dönüyor Sevinçten midir nedir Hem gülüyor hem ağlıyor Abdulkadir Güngör ************************************* Yastığımın Anlattıkları VE ON DÖRT ŞUBAT Bugün sevgililer günüymüş Ve aylardan şubat Güneş yine doğudan doğdu İçtima aynı saatteydi Üniformam her zamankinden yeşil Ve her gece gibi Bu gece de telefonum çalmadı VE YASTIĞIMDAN Yastığımdan bir name var sana Hasretle dudaklarından öpüyormuş Bana kızma, yastığımdan O, dudaklarına ve sana hasretmiş VE BAĞ Yastığımı kaybetmek istemem Aramızdaki tek bağ, o galiba VE HATIRALAR Belki yastığım ve sen Hiç gitmiyorsunuz gecemden Ve yaşama dair her hatıra da Bir çağrışım senden Ve her haritada İstanbul denilen bir şehir Götürüyor seni benden VE KISKANÇLIK Yastığıma her kafamı koyduğumda Seni düşünüyorum Ve seni kıskanıyorum yastığımdan Bilmediğim bir ilişkiniz mi var ? VE PARANOYA Ve bin bir ilişkiden kalan Hatıraların muhasebesi var kafamda Bu gece ve her gece... Kafamın dışında yastığım İçinde sen varsın Beni yalnız bırakmayan VE İSTANBUL Aylardan Nisan olursa Olmaz, deme Ve ben yine yanında olursam Yüzündeki gamzeyi anlatan Bir şiir yazacağım Ve altına İstanbul VE BEKLEYİŞ Ayın on dördü Parlıyordu sen gibi Ayın on dördünde sen Parlıyordun tıbkı bir ay gibi Ve ile devam ediyordu şiirler Ve bir cevap gelmiyordu senden VE SON Ve on dört şubat da bitiyordu Sevgiliden bir haber gelmeden 14 Şubat 2004 Abdulkadir Güngör ***************************************** Umut İklimleri Ben nice umutsuzluklar içinde Bir ışık aradım kendime Karanlıklar içinden Bir aydınlık yarattım Kendi hayal alemimde Sevgisiz yaşadığım halde Sevgi tohumları ektim gönlüme Sensiz kaldığım gecelerde Düşündüm üşüyen yalnızlıkları Soğuk gecelerde Seninle birlikteydim Umut iklimlerinde Abdulkadir Güngör ************************************ Sessiz Senfonim I Bazen yüreğimi dağlıyor Bazen içimi ısıtıyor Beni mutlu ediyor Bu kadar gayretim Bir anlık uyku için mi diyorum Bir an uyanık kalmak için Kendi kendimi yiyorum II Ben de ağlamalıyım ölümüme Fırtınaların, kasırgaların kol gezdiği Denizlere dönüşmeli gözlerim Yaşasaydım çok şeyler değiştirecektim, Demeliyim. Üzülmeliyim ölümüme Herkesten çok Ağlamalıyım Sonra Gömmeliyim kendimi tarihe Değişmeyen talihime isyan etmeden. Abdulkadir Güngör ******************************************* Rüyasız Uyku Ölümü düşündün mü arkadaş ? Bugün varsın yarın yoksun. Bir şarkı duyduğunu zannedersin, Bakarsın ki selan verilmiş. Ağlarsın kendi ölümüne, Eğer hatırlarsan öldüğünü. Kafanı kaldırırsan görürsün, Sevdiklerin ağlıyor senin için. Gömerler seni sonra mezara, Üzerinde bir ağırlık hissedersin. Bir zamanlar üzerine bastığın topraklar, Şimdi ise üzerinde bir ağırlık. Sonra üzülürsün, belki sen de ağlarsın Sevdiklerinin seni bırakıp gittiğine. Düşün arkadaş, biraz düşün Sen mi onları bıraktın, onlar mı seni ? Hiç giymediğin elbisen sana bayağı yakışmış, Çenen ise bağlanmış, konuşamıyorsun; Uykusuz gözlerini hiç açamıyorsun, Çünkü sen, artık yaşamıyorsun. Abdulkadir Güngör |
kardes cosmusun bune hız ya sakın ol:D
elıne saglık buarada |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 06:14 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.