Yüreğimin kuytusundan kovdum seni yâr
Bu,son gecen...toparlan!
Sabaha kalma sakın
Sensiz her sabah,bundan böyle ömrüme kâr...

Bir ağlamadır başladı yine.Gece,karanlık,acı bastırdı işte...
Tanıdık bu yaşların tadı.
Kokusu sen,tuzu sen,sebebi(msin) sen...
Ahhh!!! Nasıl iç çekerim inceden...bi bilsen

Sen,geceleri bana O'nu anlatırdın,ben...dağılırdım.
Parça parça dökülürdüm yastığıma,yine de bütünmüş(üz) gibi ses etmezdim
Oysa geceyi sabaha bile bağlayamazdım ben sensiz...

Aklın,hislerin,kalbin O'ndaydı,sadece kelimelerin bendeydi.
Kelimelerin,O'ndan ibaretti!
Sabrettim,direndim...sonunda yenildim

Sen şimdi,hiç gelmemişsin gibi,
Yüreğime hiç değmemişsin gibi git!!!
Öyle bir git ki;
Eser kalmasın yüreğimde senden...