Bir sabah sesim çıkmayacak
Yaramaz yavrum öptüğünde yanağımdan
Sarılamayacağım sevgiyle
"Neden soğuk babacığım yanakların" derken
cevap veremeyeceğim.
Bir yarım kalmış gülümseyiş dudaklarımda
Gözlerim uzaklarda...
Öyle bakakalacağım.
Ölümü bilmeden yavrum,
"Oynamıyorsun benimle!" diyerek,
kırılıp gidecek yanımdan.

Bir mahzun hava, bir serin rüzğar
üşütecek soğuk yanaklarımı
"Yemek hazır" diye seslenirken hanım mutfaktan.
Belki de "Yorgunsa uyandırmayın babanızı"
diyecek usulca çıkarken odadan.

Yarım kalacak herşey yarım,
Öykülerim yarım, şiirlerim yarım.
Bütün düşler tükendi,
Yarını bekledim de hep,
yarına çıkamadım.

Son yazdığım şiir
kayacak parmaklarımın ucundan
uçuverecek açık camdan
Bir kıymet bilmez, bir hoyrat elde yıpranacak
Belki atılıverecek bir kenara,
belki de okunacak sessizce,
merak bile etmeden şairini
tıpkı diğer şiirlerim gibi.

Benden sonra da, “yarın yarın” diye
gelmeyecek yarını bekleyecekler
Benden sonra da hayaller kurulacak
benden sonrada ölecek şairler

Kimbilir belki de,iki satır yazan olur ardımdan,
Belki de, bir-iki şiirim akla gelir
iki damla gözyaşı süzülür
kirpiklerin arasından...