Sensiz Elveda
 

Okmeydanı nda hastanede kafeteryada
Sana yazıyorum alaca karanlıkta son akşamda
Şu soğuk ortamda bu acımasız dünyada
Yaşanmıyorsa bu hayat her şeyde riya yalan varsa

Herkeste bir acı herkeste bir nöbet bin bir telaşta
Biri giriyor biri çıkıyor ilaç kokusu insanları tuşta
Seni de bu akşam acile kaldırdı gönlüm
Ruhum yasta ben yasta acaba kurtulacak mı bu hasta

Kalbimde Sonbaharını yaşıyor artık atışı bir başka
Umudum tükendi nöbetler bitti son nefesteyim burada
Bu ikinci ölüşüm galiba bu seferki bambaşka
Bu hastane akşamında kederde yaşama son bakışta

Elveda anlarını yaşadın mı hiç sessizce tek başına
Uçsuz bucaksız denizlere baş vuran gemiler gibiyim
Şimdi rotamın sonundayım sensiz elvedadayım
Sana üzülmüyorum yine kaderime isyandayım