www.cakal.net Forumları YabadabaDuuuee - Sevgin içimi titretmeli

Oturmus bankta kendi kendine konusuyordu …yanından gecerken kulak misafiri oldum hakkım olmadıgı halde…
‘’Sevmek istiyorum ‘’ diyordu hic durmadan…Sevmek istiyormuş !!!Güldüm anlamsızca.Sonra kızdım kendime,niye güldüm ki?
Kimse ne istedigini bilmiyor diye dusunmekten alamadım kendimi…İçimden yanına oturup,konusmak geldi.Ne mi söyleyecektim ?
Şimdi sen o bankta ki cocuk ol..Şöyle bir gecmişine dön ve bak arkana..geride bıraktıklarını,üzdügün hayatları düşün..
Kimbilir kaç hayatı umutsuzluğa sürükledin..kaç kişinin gözlerinden yaşlar akıttın..sevmedigin halde kac kişiye ‘’Seni Seviyorum ‘’ dedin..sevdigini sanarak kac kişiye hayaller kurdurdun ve sonra o hayalleri bir bir yıktın !tüm kalbiyle sevenlerin yüregine dokundun sonra hesapsızca cekip gittin belki de…şimdi gelmiş ‘’Sevmek istiyorum ‘’ diyorsun !
Sen sevgiyi gercekten hakediyor musun? Bu defa farklı mı diyorsun? Gercekten sevmek, hep mutlu olmak istiyorsun öyle mi?
Ne yazık !!! bir süre sonra doyunca aşk’a ,o aşkı hoyratça geri vereceksin…ne dedin duyamadım? Cok mu suclayıcı konusuyorum..gercekler acıdır derler…ne dogru söz ama !

her sevgi beraberinde hayalleri,umutları getirir..
sonu ayrılık olunca, baslar isyanlar, pişmanlıklar..
böylece gecer gunler, aylar belkide yıllar..
sonra birgun bir bakmışız yine sevginin güzel eli dokunmus yüregimize..izin bile isteme zahmetinde bulunmadan...belki yine sonu ayrılık belki de bu kez mutluluk..

Ne tuhaf yasanan her kötü ilişki bizleri daha bir cıkmaza sürükler…karsımıza her cıkanı, hayatımızdan gecip gidenlerle kıyaslarız.
Her son yeni bir baslangıctır oysa..Umutlar, hayaller, esir alır ruhumuzu.Sonrasında bilinmez bir mutluluk yada derin bir sessizlik sahip olur bedenimize…Birgün cektigimiz tüm acıları unutup, birine güvenme cesaretini buluruz kendimizde..bir yanda mantıgımız korkakca ‘’ hayır ‘’ derken, diger yanda kalbimiz asice ‘’ evet ‘’ der…

Eger ‘’ hayır ‘’ a yenik düşersek, belki de hayatın bize sunmus oldugu gercek mutluluk fırsatını elimizden kacırırız.. kimbilir belki de yeni bir acıya hic baslamadan hoşcakal deriz..birgün duvarlarımızı yıkabilirsek ‘’ evet ‘’ deme gücünü buluruz kendimizde…yasanılan olası bir olumsuzluk herseyi başa alır..yeniden başlamak bu olsa gerek..yine korkular,kaygılar ve verilmeyen fırsatlar…sonunda birgun ‘’Sevmek İstiyorum ‘’ derken buluruz kendimizi…ne acı bir son!

Sevmek, sevmek, sevmek…korkmadan, oyunlar oynamadan, gönlünce sevmek…Seni Seviyorum demenin degerini bilerek, her önüne gelene yakıstırarak önemini yitirmeden…anlamını hissederek ,yasayarak söyleyebilmek…her zaman söylerim ya ; söylediginde icin titremeli, duyanın da icini titretmeli.. ‘’ben ve sen’’ bu iki kelimeyi ‘’biz’’ yapmaktır sevmek…hissettigini o an söyleyebilmeli seven…

Sevgin içimi titretmeli…Sevgim içini titretmeli…Sen ben olmalısın..Ben sen olmalıyım..Yani BİZ olmalıyız korkusuzca...