|
Arif Damar
31 EKİM 1964
Suç kanıtı karanfiller beyazdı Savcı söyledi yazıcı yazdı Kanlı bir gömlek değildi Tüfek tabanca bıçak Karanfildiler Karanfildiler hem de beyaz Alındılar durdukları yerden Açık alandan güneşten Evlerin bulutların önünden Yakalandı götürüldüler Kırk karanfildi kırkı da Uçtu gitti Aydınlık düşleri toprak saksıların Yağmur sonlarının sevinci Yazlardan inen sıcak Sorguda duruşmada Karanfildiler hem de beyaz Kırk karanfildi kırkı da beyaz |
ALICI KUŞ
Vurur düşlerine ozanın Güneş kızgınlığından birkaç ağustos Birkaç ağaç Yüksek ormanlar kuytusundan Kardeşliğin alıcı kuşu Kalkar konar Köylü Biçer ayrık otlarını ayırır başaklardan Kalkar konar Kardeşliğin alıcı kuşu İşçi Tutar ucundan en acar biçimlerin Sürer Bin başıboş atı bin cehennemi birden Kardeşliğin alıcı kuşu Kalkar konar Duran el Gitmeyen ayak Bir göz ki Arkasında bir ölü sesi Döner durur Kardeşliğin alıcı kuşu Kalkar konar Bir açık yürekten bir ötekine Bir bugüne bir yarına Alıcı kuşu kardeşliğin. |
BEN BENİ
Ben beni sarpa vurdum ben de böyleyim Korkulu sular boyu yalçını diki Ayın karanlığında gün ertesini Ben seçtim denizleri kendim istedim Gölleri sevmedim ki düz ovaları Kişiye bir şey katmaz yürüsen baksan Denize vurmasa da gölgen bilirsin Tuza karışacaksın maviye çalan Kaç kapının önünde bekledim durdum Kaç güneşten eli boş çevrildim geri Bir ateş böceğiyim aysız gecede Bir çağrıyım işitin geleceklerden Balıkçılar tanıdım ıssız koylarda Boya karıyorlardı çam kabuğundan Balıkçılar tanıdım ıssız koylarda Boya karıyorlardı göklerden sudan Bir ateş böceğiyim aysız gecede Muştuyum hiç olmazsa aydınlıklardan Bizim göklerimiz de çoğalır bir gün Bir gün gelir toprağın suya aşkından |
BENİ UNUT
Açık pencereden sesleniyor, ağacın yapraklarına söyletiyor: "Beni unut!" Oturduğu evin balkonundan, bulutlara haber salmış olacak, ne dedikleri işitilmiyor ama, anlıyorum: "Beni unut!" Damların üstünden geliyor bu ses, tramvaylar, otobüsler getiriyor, denizden motorlar getiriyor. Bazen dalıyorum, insan hali, bir karanlık içinde gözleri ıslak, siyah konuşuyor: "Beni unut!" O gece yan yana yürüyorduk, hiçbir şey konuşmuyorduk, fakat sesi, durmadan kulağımda çınlıyordu: "Beni unut!" Bu trene de ne oluyor bilmem yolunda doğru dürüst yürüse olmaz, Yenikapı'dan her geçişinde avazı çıktığı kadar bağırıyor: "Beni unut!.." "Beni unut!.." Anladım, herkes ondan yana rıhtımdaki vapur, kilise çanları, radyoda şarkı, sokak satıcıları, caddeler, bulvarlar onu tutuyor. Olmayacak bir zamanda sesleniyor: "Beni unut!.." |
BÜYÜK HÜNER
İnsanları sevmek kolay değil, bir hürriyet bu çetindir memleketimde. Ben ille varım dersen bir gün pusuya düşersen, insanları sevmek büyük hüner. Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl, gerçekten, güzellikten, yiğitlikten payına düşeni alabilmişsen, vermişsen payına düşeni gerçek için, güzellik için, korkusuz direnirsin. Bilirsin, bir kere korku düşerse adamın içine, bir kere koparsa sevdiklerinden, mümkünü yok gitti gider. Söner gözlerinde güzelim ışık kararır, çirkinleşir yüzü önceleri utanır belki sonra vızgelir umurumda olmaz dünya. İnsanları sevmek büyük hüner insanlarla beraber. |
CHE
Bir sesti O Bütün sesler içinde ayrı Yürü diyen bir ses Savaş diyen bir ses Katıl diyen bir ses Dağlar yadırgamaz en yüksek sesi Sesi dağlara uygundu Elleri vardı akan Durmaya okşamaya alışamayan Çiçekten sudan yapraktan Kaleme silâhlara açılan Elleri sesine uygundu Saklardı kentin sevincini avuçlarında Saklardı bir sıcaklığı Geleceğin güneşini andıran Hey Hey Hey Kaç Köroğlu birden göçtü Kaç Dadaloğlu indi dağdan Kaç ırmak durdu kaç yıldız aktı Düştü yere kaç bin tüfek Gün gelecek Gün gelecek Bir köyde yağmur dinecek Çocuklar güneşte sevinecek Yolu açık Guevara'nın Yolu açık Guevara'nın Çocuklar kadar kim bilecek Yürüyecek Yürüyecek Evimize konuk olsa Yolu da var gidilecek Sesler ışıklar dursa Yolu da var gidilecek Gün gelecek Gün gelecek Yolu da var gidilecek |
DA
Ben seni seviyordum seni sevdim Islak buzağıları seviyordum seni sevdim Kartal kanatlarını mor menekşeleri keçi yollarını Öğle sıcaklarında ağır salkımların serin odalarını Patiska örtüleri köşe yastıklarını ak dantelleri Bir kapının benim için açılmasını tek benim Beklenmesini seviyordum seni sevdim Yalnız kendi bardağımda istemiyordum çayları içkileri Bir otçuğu koparmasını istemiyordum Sana vermiyecek olduktan istemiyordum Elma dilimlerinde cıgara küllerini Yemek artıklarını çiçekli tabaklarda Kimsenin aç Karanlıkta kalmasını Ben seni Sıcak ekmeklerden bir sokum Ayın ondördünü |
DAR AÇI
Uzun saçlar yakışırdı sana uzun yıllar Bir gökyüzü bitince öteki başlardı Çevik taylar dururdu güneşte olgun başaklar gölgelikler dururdu, Ovalar aydınlıkta dururdu Bulut geçti derdik bilemedin Ya da yağmur yağacak derdik Fesleğen saksıda güzel dururdu Bak bu olacak şey mi kömür beni vurdu Ayaklarım aldı başını gitti Ellerim kaldı duvarda Kalk ne olur pencereyi aç Uzun saçlar yakışırdı sana uzun yıllar Bir gökyüzü bitince öteki başlardı. |
DAYANILMAZ
Gözlerini ölüm bürüdü onların korkulu rüyalarda uyanıyorlar uykularından. Günden güne daha cana yakın günden güne daha yaşanacak hale gelsin diye her gün daha sağlam daha usta daha kahraman ellerle onarılan yeryüzü eskisinden dar geliyor onlara eskisinden düşman. Ne günün ilk ışığı ne balık sürülerinin ışıldaması suda ne güneşe uzanan dal ferahlık vermiyor içlerine. Çalınan insan emeği yaşatmaz oldu korkulu rüyalarla uyanarak uykularından korkunç kararlar verdiler. Karşı koymazsak eğer tehlikededir günlük ekmeğimiz bacamızın tütmesi tehlikededir evimiz, aşkımız, çocuğumuz pencerede saksı kitap sevgisi, insan sevgisi tehlikededir. Gözlerini ölüm bürüdü onların uyumak, uyanmak tehlikededir, tehlikededir çiçek koklamak bardakta su, ateşte yemek bahçede güneş tehlikededir. Tehlikededir gözbebeklerimiz Adana'nın pamuğunu yabancılar işliyor dokuma tezgahları tehlikededir. İzmir'in üzümü, fındığı Giresun'un Samsun'un tütünü tehlikededir. Kapanıyor fabrikalar birer birer varımız yoğumuz tehlikededir. Fakat korkunç kararlara ve tehlikelere aldırış etmeden boy atan başakların şarkısı devam eder topraktan güneşe avaz avaz. Çatlayan tohumdaki yaşamak arzusu her zaman galip, her zaman hür, dağlardan akan suyun sevinci her zaman genç, delikanlı kabına sığmaz... Dayanılmaz çocuğunu emziren ananın şefkatine -yırtıcı, derin- hilelere, ölümlere karşı gelir memedeki çocuğun iştahı, kudreti sonsuz, dayanılmaz. Ve sen gözbebeğim sen erkek sesinle "İşsiz kalmasın insanlar, öldürmeyelim birbirimizi." dersin milyonların içinden milyonlardan ve gün ışığından uzağa götürülür, işkence görür, hapis yatar, sürgün edilirsin; sevilecek şeyler değilse de bunlar DAYANILIR... Halbuki günden güne yaşanacak hale gelen yeryüzünde toprağın ve insanoğlunun ümitle yarattığı her şey çatlayan tohum, akan su, ana şefkati, çocuk iştahı, insan tahammülü, hayatı öven şiir, kardeşliği söyleyen şarkı, mücadele eden resim, ve emekçinin yüreği, elleri, hasreti harbe ve ölüme karşıdır DAYANILMAZ... |
DÖRTLÜK
Bir elim ekmekte bir elim sende Bir elim gerçekte bir elim sende İki el bir baş içinmiş masal Bir elim gelecekte bir elim sende |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 04:57 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.