|
Hilmi Yavuz
AKŞAMIN YARISINDA
herkes öteki gibi duruyor... akşam da durduğu yerde durmuyor artık; yolcu yolu kuşatıyor durmadan; kapanıyor 'Zaman' denen karanlık... hiçbir şeyde yok gibi ve herşeyde var; sıkışmış birileri ara yerde; kalbim! durma yetiş eski yazlara! nedense bir durgunluk var saatlerde... herşey nasıl da bütündü bir zaman: şimdi bahçe eksik, güllerse yarım; kar yağar, hüzün bile yok... ve nerdesiniz, âh, evet nerdesiniz, yoksaydıklarım? |
AY DOĞAR
ay doğar bir ay doğar umarsız gözlerinden bir ay batar bedir allah karanlıklar bir silâh kahrı gibi oturur yüreğime iflah olmaz bir silâh ya kara bir kırbaç gibi vur beni küheylânlara ya beni öldür allah dünyada nerede olursa olsun dünyada senin umarsız gözlerin kanlı bir avuç zehir bir de yangınlı yaz akşamlarıyla bir gelir ya da senin umarsız gözlerin mahzun eşkiya ateşleridir tutuşur rüzgârlı bayırlarda |
BÂTINİ
her şey bâtıni! göl kendi dibindeki batıktan başka nedir? acılar derin ve siyah bayraklarını tekneme çekeli beriydi: her şey bâtıni! tenim kendini yurtsuyor birden: 'ben kendimin teknesiyim ben...' böyle dedi ve diyen öteki yolculardan biriydi: her şey bâtıni! gül goncalarda içkinken dil, güzü bekleyen kıyıda aşkın sözünü karşılıyor gibiydi... her şey bâtıni! ve hüzün hüzün en büyük muhalefettir şimdi |
BEDREDDİN
mübalâğa akşam olur güz, neftî dolaklarını kuşanır da gelir yaprağın fetrete düştüğü zaman sen ey yaz günlerini top top ak çuhaya tebdil eyleyip ve solgun bir gülümseme olarak eğnine giyen şaman buyur otur şeyhim samanyollarının ılık sedirine uzan uzun, görklü ve sof yüzünü bizden yana döndür bize buğdayın ateşini gözlerin timârını ve hüznü vâridâtını anlat elini elimize dokundurmadan sen ki öldüğü yere bir kök sümbül bırakır gibi usulca sevdalar bırakan ovaların ve kartalların musahibi ne zaman diye sorma, ne zaman yaprağın fetreti gülün kıyâmına gülün kıyâmı ağacın isyanına dönerse işte o zaman mübalağa akşam olur güz, neftî dolaklarını çıkarır da gelir elini elimize dokundurmadan |
BEDREDDİN ÜZERİNE ŞİİRLER'DEN
4.SARI ANASTAS yelkenler mutasavvıf ve boynu büküktüler ve bedreddin büyük fırtınalarla uğuldayan kaftanı giydi ve işte kırmızı ve sahtiyan bir kuşak gibi duyuyor tanyerini etinde ilkyaz, koynumuzda bir resimdi o isyan ki kana kana rumeli ve yıkık bir ayazma suretinde onda belirdi ve işte acılardan bir sur ölüm ancak bu kadar çocuk ve mağrur olabilirdi ve kuytu dağ koyaklarını bir sürme gibi çekmiş gözlerine hallâc-ı mansur ya da şahabeddin-i suhreverdi şimdi o, bir gurbet gibi güler ağıtlarla konar göçer gibiydi ve bedreddin, büyük fırtınalarla uğuldayan kaftanı giydi |
BEYAZID PAŞA
gün akşamlıdır devletlim elbet biz de ölürüz gözüm hep o asılmışta kaldı sanki karanfil zülfünü dökmüş de şimşir topuzlu bir gürz indirilmiş gibi tanyerine kanlıydı kartal kanadı bir tarikat değneği gibi pürüzsüz ve düz bir beden, asılmış gözüm hep onda kaldı susan yazdı, konuşan güz usuldu, uzundu denizin boyu sanki tüy bacaklı bir tazı ya da kırmızı ve koyu bir masaldı, tarçından ve süssüz bir beden asılmış gözüm hep onda kaldı gün akşamlıdır devletlim elbet biz de ölürüz |
BİR YAZ GÜNÜ İÇİN ŞİİR
nerde o sarısabır, safran ve sarı sesi akşamın? duymak sanki bir gülün yolculuğu gibidir bahçeden sana doğru; gelsin, bilsin ve sensin, yağdığın o yağmuru alıp gidensin işte, daha ergin bir yaza... bahçemde yer kalmadı, her taraf tıka basa yaşlı yazlarla dolu... orda elbet o çölün ortasında yabansı, ürkek ve sanki garip bir şeyler duyuyorum... sesler, şeyler? ölünün son gördüğü o gülü çağrıştıran, -nedense... ben yine bahçemleyim, bu belki kendimleyim- mi demek? Zaman ten'dir, eğer yazlar bedense... |
BÖRKLÜCE MUSTAFA
biz ki sevdamızı, alaca kıl bir heybe gibi sunduk aba terlikle denizi yürüyenlere şavkımız dağlara vurunca börklüce mustafa, yonca ve hançerlerin piri ölümü masmavi bir hamayıl gibi boynunda taşıyıp gözleriyle bir acıya kalebent olmanın korkunç şiiri dövülüp tavını bulunca serez çarşısına, ince kıvrık ve celâlî bir ayışığı gibi girmek ve sesiyle şayağa ve tunca sancağı buğdaysı, türküsü ebruli bir isyân diye işlenmek ve devrilmek, birbiri ardınca biz ki, sevdamızı, alaca kıl bir heybe gibi sunduk aba terlikle denizi yürüyenlere gölgemiz dağlara vurunca |
ÇİÇEKLİ DAĞ SOKAĞI
derindir arası güllerin ve aşkın yakut dilinden duyulur türküsü şiirin: -çiçekli dağ çiçekli dağ aşklar anlatıdır yazın onları bir sokağ ın adıyla çağırır yolllarında: -çiçekli dağ çiçekli dağ aynalar uçurumdur bakarsan derin bağ larla bağlanır acılarımız çiçekli dağ çiçekli dağ ve sessizlik büyük ağ larla çeker yolcu denilen nehri kimdir hüzün söyle söyle çiçekli dağ? |
ÇÖL ÖYKÜSÜ
'çöl' denilen o öyküsü yazmak için konuşurken sustum içimdeki türküyü... anlasın doğan gün seni: bir aşk ötekinden mi kalır? âh, şiirin altın tüyü!... hangi yalnızlık kapatır beni var mıdır iyi bir gül, ki kovsun o yazın içindeki 'kötü'yü? |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:56 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.