Burhan Küçük
 

Acaba
Ben limanları sevdim
Tayfunlardan,fırtınalardan
Azgın dalgalardan sonra
Ben güneşi sevdim
Karanlıktan,
Yağmurdan,kardan
Çamurdan sonra
Olmasaydı fırtınalar
Kar,yağmur,tufan
Olmasaydı karanlık
Sevebilir miydim?
Görmeseydim seni
Sana bağlanır mıydım?

Adonis Değilsin
Karşımda durur tutuklu görkemin
Unutma /
Sunmazlar zehri teneke kutuyla
Her yudumda erirsin için için
Nafile /
Vursan da bağrına bağrına
Bir kere solmaya başlamasın
Kaybolur ağır ağır rengin
Bugün gülsün / güzelsin
Yarın kuru yaprağa dönüşürsün

Sen Adonis değilsin
Beklemez seni Helena
Solmadan tüm rengin
Aşkın ruhuna burun kıvırma

Adsız Kadın
Dinliyor sarmaşık gülleri
Dalgın mı dalgın
Eritiyor yüreği demirleri
Telefonun ucunda ağlayan kadın
Kristal bir bardak yüreği
İçinde bin bir yangın
Kırılmaya meyilli
Gözleri yaşlı adsız kadın

Ağlamaklıdır Kadın
İnsafsızca solan gülün
Parlak rengimiydi
Gece gördüğün düşün
Yaşadığın mutluluğun sonu muydu
Mutsuzluğun..
Yada yaşadığın mutsuzluğun bedeli miydi
Ki.. hayatının bedeli yalnızlığın
Manalar ve manasızlıklar içindesin
Ne seni seçendir
Ne senin seçtiğin
Hayatın değişmez kurgusu
Başlarken biten
Kısır bir döngüdür zaman
Gözlerde iki damla yaştır yatan
Hayat dediğin yolun ucu
Ve hep ağlamaklıdır kadın
Döndükçe duyguların burgusu

Ahmakların İşi
Onulmaz bir yaradır
Sakınılan korkular
Ki ahmakların işidir
Karanlıklar içinde
Aklamaya çalışmak
Ve en son babalar duyar
Sakıncalı durumları
Dilde türlü yalanları
Timsah gözyaşları
Ne ekerse onu biçer insan
Yaramaz sonbaharları

Akasya ve Sen
Gözlerim köreldi bakmaktan yoluna
Her gece el açıp yalvardın Allah a
Nerdeydin ahu gözlüm,beklettin yıllarca
Gelmedin bu bahar da baktım yoluna

Kaç bahar geldi,geçti görüşmeyeli seninle
Unuttum o tatlı simanı bile
Buluşurduk oysa parktaki akasyanın altında
Hatırımda o akasya,birde sen aklımda

Aldandım Yine
Yağmurlu bir gecede çıktım yola
Karanlıktı her yer senin gibi
Bir ışık arar oldu gönlüm
Buldu derken uzaklarda
Serapmış meğer gördüğüm
Aldandı yine garip gönlüm

An Gelir
An gelir,kanıma girer
Yüreğim birden bire sızlar
Gözlerimden yaşlar damlar
Buhar olur,bulut olur,yağmur olur

An gelir,kurşun saplanır
Yüreğimin en derinlerine
Bir ah çıkar dudağımdan
Yıkılır,dağlar,taşlar.....

An gelir,Sessizlik başlar
Hesaplaşırım kendimle
Fırtınalar eser yüreğimde
Tüm benliğimi alıp götürür

Anlam Veremeden
Ne güneşe doğma diyebiliriz
Ne güneşe batma diyebiliriz
Ne akan suya dur diyebiliriz
Ne fazla ömür isteyebiliriz

Yaşamak dururken,bu kahır neden
Bu kahır,bu elem,can çekiştiren
Yaşam sunulmuş en güzel nimetken
Ne isteriz bizler,birbirimizden

Bizimde kapımız çalındığında
Sonbaharın bitiş yağmurlarıyla
İşte o an kış hiç gelmesin deriz
Anlam veremeden,göçer gideriz.

Anlarsın ki
Boralar,kasırgalar kopar ya
Yüreğinin engin sularının da
Martılar gösterir ya yolunu
Sığınacak limanı sessizce
Seyredersin yol gösteren
Martıyı bulutların arasından
Kasvetlice süzülüşünü
Ve İmrenirsin sadece
Boş gözlerle bakarken
Martı olmak istersin o an
Süzülmek mavi göklerde
Bir an heveslenirsin işte
Anlarsın ki..
Süzülmek martının işi
Bize düşen seyri alem
Gök mavi,deniz mavi
Gün ışığı aydınlatır derinleri
Maviye kızıl bulaşır
Görürsün saf saf yüzen balıkları
Balık olmak istersin
Uçsuz bucaksız mavilerde
Ve süzülerek yüzmek
An gelir martı düşer aklına
En güzeli insan olmak dersin
Anlarsın işte o zaman
Martı da oluyorsun,balık da...