Kır Gelinciğim
 

Uzaktasın, bilmediğim bir şehirde,
bilmediğim insanların yanında.
Sen oradasın, ben burada.
Belki mutlu, belki mutsuz bir hayat seninle,
Çaresizlik ve yalnızlık benimle birlikte hala...

Kır gelinciğim.
Gittiğin günde takılı kalmış duvardaki saatim.
Eşyalar tozlanmış,
saçlarıma kar yağmış.
Yüzümdeki kıvrımlar birer birer çoğalmış.
Hafızamdaki telefon numaraları,
insan adları dirhem dirhem azalmış...

Birtek sen unutulmamışsın,
birtek senden kalanlar eskimemiş.
Biliyor musun?
Şimdi ne zaman sen gelsen hatırıma,
sanki sen varmışsın gibi hala karşımda,
aynı çocuksu sevinçle atar yüreğim.
Titrer, hayalinde olsa sana uzanan ellerim...

Her bahar ağaçlardan
özgürce taşıp yeşeren yapraklar gibi.
Seni her düşündüğümde de,
gönlümde bir çocuk
bıraksam, yeniden kollarına koşmak ister
şu yaşlanmış bedenim...