Kör Bıçak
 

Yalnızım bu akşam, yine yorgun sokaklar,
Çekilmiş evlerine mutlu, gülen insanlar.
Çekiyorum perdeleri, odam yine karanlık,
Ruhuma çöken, yine o büyük yalnızlık.

Üşüyorum sessizce, dalıyorum uzaklara,
Hayaliyle avunuyorum, olmayan sevgilinin.
Hapsediyorum mutsuzluğu kalbime,
Sevdiğimi sayıklıyorum saatlerce.

Kalbimi oyuyor mutsuzluğun,
Yalnızlığın, sevgisizliğin kör bıçağı.
Ne gören var beni, ne duyan.
Bir ses duyuyorum cama vuran
Gözyaşlarım karışıyor yağmur tanelerine.

Yüzü olmayan insanlar boş duvarlarda,
Kahkaha atıyorlar durmadan
Nasıl da gülüyorlar saatlerce!..
Hayaliyle oynuyorum
Olmayan sevgilimin.

Tek arkadaşım, yalnızlığım
Alıştım artık
Bir sevgili bekliyorum
Bana ‘’prenses’’ diyecek
Başının üstünde taç edecek
Sevdi mi tam sevecek

Haykıracak bakışları
‘’Seviyorum seni, yok bundan ötesi!’’
‘’Sensin hayalim, umutlarım,
‘’Sevgilim, sevgim’’

Sevmek zor geliyor onlara
Ağır geliyor sevgim
Hiçbir zaman olmayacak
Bir sevgili bekliyorum.
Sevebilsin
Ve bunu söyleyebilsin.