Meskûn Mahallere Bakan
 

Bize kalan
Bir parça umuttu
anıların çöplüğünde yatan
Her şeyi yutmuştu artık
Sel gibi akıp giden zaman

O zaman
Saklı bir anıydı
kıyıda köşede kalan
Saman kağıtlarına sarılı
Yırtık bir romandı
El yazması
Gönül yarası
Sevda çiçekleri gibi açan
Saksılarda yaşayan
kocaman bir yalandı
Bitmez sandığımız o yaşam

O yaşamdan geriye kalan
Boynu bükük bir kalem
Bir parça kağıt
Bir de ayağı kırık masam
ve bütün mirasım olan
karanlık bir odaydı
Manzarası meskun mahallere bakan.