Muhtaç Eyleme Ömür
 

ey kara ölüm, ölmeden öldüren ömür...
beni, yine muhtaç ettiniz caddelerin sessizliğine.
yaralarıma hançerinizi sallandınız yine
ey kara ölüm, ölmeden öldüren ömür...

kahredilen lanetlenenlerle kahrolsun bu yaşam
güldürmedi hiç yüzümü dicleye bakarken
istisnaların haricinde güldürmeyen yaşam
onları da acıya giydirilen
birer kılıftı ağlarken içimi rahatlatmaktan başka bir şey değildi...
sadece kılıftı karanlığı loş ışıklarla aydınlatan!..

kahretsin kahrolsun bu yaşam
erkenden yol alıp gitmem için elinden geleni ardına koymuyor.
baston bacaklı bir hale getirdi beni
kahrolsun bu yaşam
muhtaç etti beni karanlık *******e

kahretsin kahrolsun bu yaşam
direncimi yok etti
yedi bitirdi gururumu haysiyetimi
aheste aheste
leyl u neharı ayırt etmeden
tükenmek üzereyim ya sabır ya sabır

kahretsin kahrolsun bu yaşam
muhanete muhtaç etti
elin boş gözlerine mahkum etti
kahrolası ömür acıyla geçiyor
korkum o ki
kara toprakta da acılar bitmez
kahretsin kahrolsun bu yaşam