Saat Üç Sıfır İki
 

Yüreğimiz yanıyor alev alev
Bir yangın ki
Ne söner... Ne söndürülür
Bir acı ki
Ne diner... Ne dindirilir.

Bir felâkete açtık gözlerimizi
Gecenin bir vakti
Sessiz ve sıcak bir günde
Sarsılan
Yalnızca yer değildi...

Bedenimiz sarsıldı korkuyla
Titriyorduk...
Bir uğultu yükseldi derinden
Yer oynadı yerinden.

Analar... babalar... çocuklar...
İncecik bir çizgide
Gidip geldiler...
Kimi sonu yaşadı,
Kimi son kez sonsuzu...
Herkesin gözlerinde okunuyordu
Ölüm korkusu...