Sağduyu Kalebentlerine Nazire
 

Sezen söyledi,
Ama ‘Ben’ sende tutuklu kaldım…
Gönüllü girdim o sihirli hücreme,
Sevdanla mühürleyip kapılarımı
gayya kuyusuna attım anahtarını..
Seyrettim döne ışıldaya düşüşünü :
Çarenin kurtuluşun kaçışın
ve bilcümle aklı selimin dipsizliğe…
Zamansız mekansız dursuz-duraksız bu düşüşte
Yırtıp atılan ağları, yıkarak bentleri
Yakıp da köprüleri değdiği anda
sağduyu kalebendinin bam teline;
Belirdi sihri keramet:
Tarifsiz mükemmel bir ışık,müzik, dans şöleni
birleşip biteviye köpürerek azgınlaşan kalp çarpıntısı seliyle,
Aktı damarlarıma, sardı her hücremi aşk kanseriyle..
Artık ben deli sen deli, biz: Zırdeli…
Çıktık sonuna kadar açılan kapılardan,
Katıldık ateşböceklerinin büyülü ışıklarıyla yaptıkları valse..
Boğazın lacivert yakamozlarıyla sarhoş olup
Süründük en ışıklı yıldızların şavkını,
Ciğerlerimize inat haykırdık galata semalarına aşk şarkılarını…

Şimdi, değdimi bari?.. diyen sağduyu kalebentlerinin
Vuramıyorum yüzlerine fukaralıklarını,acıyarak gülümsüyorum.
“Bütün suç Sezenindi”… de diyemiyorum..
Sadece gönlümden kopup gelen duayı terennüm ediyorum:
“Tanrım sana binlerce şükür,aşkım sana sonsuz teşekkür..
Yüzlerce kez de gelsem dünyaya,yine düşür beni bu aşka…”
Anımsamak ilkgün gibi içimi titretiyor sıcacık yapıyor:
İşte böyle sevdiceğim,ruheşim benim
Seni böyle sevdim seviyorum seveceğim …