Sendeyim Bu Akşam
 

Yeniden yazmak için yalnızlık şart galiba.
İçin sıkıştı mı bedenine,
Canın yapıştı mı duvarına,
Çıkasım var yeter dedi mi diline,
Vay haline!

Uzaktayım bu akşam kendimden.
Sendeyim,
Senin şehrinde.
Kaldırım taşında.
Bankın üstündeyim.
İçtiğin çay da.
Elindeki kalemdeyim.

Ben sendeyim bu akşam,
Senin şehrinde

Rüzgarla geldim, toz kalmasın diye.
Gürültü yaptım duyasın diye.
Yağmurla geldim tenine düşeyim diye.

Elimde bir tabak yaprak sarması sen seversin diye.

Ben sendeyim bu akşam,
Senin şehrinde.