Sensiz Gecem
 

Dün gece şehrin sokakları karanlık, bir kadarda sessizdi
Ne bir yıldız vardı gökyüzünde ne de ay
Rüzgar estikçe köpek havlamaları ağaçların fısıltısıyla birleşip sessizliği
bozuyor
Hafif bir korku saplıyordu kalbime
Tüm şehir sözleşmiş gibiydi sessizlik yeminine
Hayat kadınlarının sokakları çınlatan kahkahaları bile kesilmiş
Sanki senin yasını tutuyorlardı benimle birlikte
Gözlerimden akan yaşlar
Göl oluşturdu salonun en sevdiğin köşesinde
Gelmedin sevgilim ben yine baş başayım sensiz gecemle.