|
Sensizliğin Ertesi Sabahı
sensizliğin ertesi sabahı
dünya yoku artık sanki sanki hiç bir şey yoktu bir anda herkes çekilivemişti yüreğim bile beni terk etmişti hayallerim yoktu rüyalarım yoktu sanki,sanki hiç bir şey yoktu bir ben kalmıştım ortada yalnız yaşayan ada misali ağaçlarım, onlar da terketmişti beni deniz dalgalarını yüzüme vurmuyordu korkuyordu belki de çünkü anlıyordu beni yüzüme vuracağı dalganın hayatımın sonu olabilceğini biliyordu bir ben kalmıştım ortada nadasa bırakımış tarla misali kimse ekmiyor, kimse biçmiyordu papatyalar da artık çıkmıyordu sensizlik vardı uçsuz bucaksız o ne olduğunu bilmediğim niye geldiğini bilmediğim sensizlik bir ben kalmıştım ortada untulmuş bir sokak misali karanlıktım sokak lambalarımı da yitirmiştim beni gören yoktu ne olduğumu bilen yoktu karanlık bir köşede sessiz, sedasız yaşıyordum belki de yaşadığımı sanıyordum bir ben kalmıştım ortada çiğnenen bir gül misali kokmuyordum artık insanlara baharı müjdeliyemiyordum bülbül bile beni terk etmişti anlamımı yitirmiştim çünkü çünkü insanlar beni gördüğünde gülmüyordu ya da sevinç gözyaşları dökmüyordu sensizliğin ertesi sabahı anla artık sevgilim ben ölmüştüm... |
kanka şiirlerin manyak sen şiir koymaya dewam et:)
|
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 10:07 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.