Ser-Hoş
 

Sensizliğin resmini çiziyor,
son bahar akşamlarında yine
dalından kopmuş, savrularak uçuşan sarı yapraklar,
tıpkı, usta bir ressamın fırça darbeleri gibi, usulca
ama kararlı,
bir o yana, bir bu yana.

Sensizliğin resmini çiziyor,
son bahar akşamlarında yine,
meyhaneden çıkmışım, ser-hôş
biri birine dolaşan ayaklarım,
tıpkı, yeni doğmuş buzağı gibi zorda,
ama inatçı düşmemek için.
Yalpalıyor bedenim,
bir o yana, bir bu yana.

Neredesin,
neredesin ey meçhul sevgili?
Gelsen artık, tutuversen düşmeden,
birlikte savrulsak aşk yollarında,
Bir o yana, bir bu yana…