Son Durak
 

Sevmek, kalbine söz geçirememeyi,
sevilmek, mutluluğu,
maphusluk, özgürlüğün kıymetini,
çalışmak, başarının hazzına varmayı,
çekilen her eziyet, sabretmeyi,
gurbet, hasreti öğretir insana.

Geçen her günün bize öğretecek
yeni şeyleri olduğu gibi,
bildiklerimizden de unutturacakları olacaktır elbet.
Gördüğümüz yüzler,
hayatın acı gerçekleri,
çiçekler, ağaçlar, dağlar, yeryüzü
ve geçmişle gelecek arasında yaşayan
insan grupları,
birgün hepsi yok olup gidecek.

Ya kendiliğinden olacak yokoluşları,
ya da bizim için yok olmuş olacaklar.
Daha dün yanımızda iken,
zaman nede çabuk tükendi diyemeden,
ansızın aramızdan ayrılan bedenler gibi,
bizde geçiciyiz.
Yani hepimiz aynı mukadder sonun yolcusuyuz.

Dünyada günlük meşgaleler yüzünden
ayrılıklar yaşansada.
Gün ve gün sevdiklerimizden uzaklaşsakta.
Şüphe yok ki birgün birleştirileceğiz
ölüm denilen o son durakta...