Sükût
 

Dağların,
yüksek dağların,
kimsenin bilmediği kovuklarında kalan
kar altında,
bir yanı buza kesmiş, güneş görmemiş
bir yanı gün görmüş, ayazda solmuş
umutlarım.
Korkuyorum, ürperiyorum aklıma geldikçe
isyan ederse diye, bir gün
buza kesmiş umutlarım,
baş kaldırırsa kar altından
se, desem de olacak biliyorum, korkuyorum.
Dağların,
yüksek dağların doruklarından aşağıya
kükreyerek inecek
silip süpürecek, kırıp dökecek
ne çıkarsa önüne.
Ne sevgi sözcükleri,
ne göz yaşları para etmeyecek, biliyorum
alacak intikamını görmediği günlerin,
korkuyorum.
Olmamalıydı,
sonu isyan olmamalıydı
ama ne çare,
kurtuluş yok…