Susardım
 

susardım hep, sana delicesine susadığım halde
susardım hep anlamsız düşünceler içinde
oysa bir coşsa içimdeki mağlup ağlayıştaki şelale
açmazmıydı sanıyorsun güneş doğmadan
kokularını nefesinden alan o albenili lale

özledim meltemini, titrek salınan ışıltısını baharın
negüzelde fısıldardı deniz, en güzel şarkısını yazların
dinlerken yaslardın omzuma, dalardın zerafetine hazların
en soğuk geceyi yitiren mesafeleri geciktiren bahşın alsada ruhumu,
sensizken olmaz mühim aşkım

hala yüreğim bekliyor seni biçare haykırışla o durakta
dönmüyor gurbet olmuş tenim, ümit ediyor son çırpınışta
sessiz bir volkan olmuş yarınlar için daimi yakarışta
rüyada olsa uyanmayacak hep kalacak, hazin sonla cefayla

yine rüyamda gördüm seni çizgilerin dik kesiştiği
noktadaydın el sallıyordun
uzak susarak masum bir anlayışla hiçbir zaman etmeyeceğim teşekkür
yaşattıklarından dolayı sana riayet etmektir bu diye
yine susacağım herzamanki gibi ayrılığa...