Kalorifer Kazanında Umutlar...
 

Uykum kaçınca
Uyandım sabahın köründe.
Hava da bir alem
Soğuk yerinde..
Kalktım
Kömür attım
Kalorifer kazanına.

Az kalmış içinde
Yarısı kızıl kara.
Bir kısmı bulanmış karanlıklara
Bir kısmıysa kömürün
Gün batımında.
Hala sıcak
Ve hala
Kor taşıyor bağrında.
İki tahta parçasına
Gel de yanma..

Ne kadar da
Benziyor Yaşama.
Birkaç küçük kıvılcımla
Sarılırken hayata,
Umudun biri karanlıkta,
Biri gün batımında;
Biriyse
Tutuştu tutuşacak sabaha.

Zamanla
Kül olup gidenleri
Hiç saymasak da,
İnsanın umuduyla
Kömürün,
Ateşe sevdasında;
Ne fark var sanki
Aralarında..

Yaşam,
Kapalı bir kutuysa
Kömürler kalorifer kazanında...