Çığlıksallık
 

Yaşam karmaşasında,
bir çığlık.
Benim mi!
benim sedam mı?
Elimden olmadan,
bağırıyorum.

Oysa
sakin görünmek,
huzur vermek çevreme;
titremeden,
taşmadan,
kahrıma ulaşmadan!

Neden üstüme biner,
dertler.
Her işten.
Biri gazel okuyor;
bana,
hariçten!

Elimden gelmiyorsa,
yerinmem.
Mantıksalım.
Ya elimde iken,
yapamıyorsam
derinirim.
Çığlıksalım.

Toprağı titretmişim
yürürken(!)
İz bile bırakmaz,
sürünürken!
Benimki kuru gurur.

Akıllılık bende kalmış(!)
Akıl onda!
Avanaklık bende kalmış,
iş bitiricilik onda!

Yasa bende kalmış,
yasama onda.
Boyun bende kalmış
dikine(!)
Bükülme onda.

Durağanlık bende kalmış
usluluk diye.
Devingenlik onda.
Seyirliği bende kalmış,
oynaması onda.

Baktım bendekilere,
hiç biri uyuşmuyor.
Öteleniyor her bir yana.
Varlarla debeleniyorum habire.

Delilendiğimde,
bende bir çığlık.
İşte o zaman,
elimde olmadan.