Tasvir
 

Bir camın kenarındayım yine bugün
Güneşin okları vuruyor camdan içeri yüreğime.
Ağaçların yeşili kalmamış artık,
Onlarda sonbaharla küsmüşler dünyaya.
Uzaklarda bir iki ev bir iki insan
Camı kaplamış kocaman bir dağ!
Ağaçsız, kurak... Kupkuru.
Yüreğim gibi. Dupduru.
Üzerinden zamanında zig zak geçilmiş,
Yol mudur, bent midir, bilmem nedir!

O duruyor karşımda yine,
Üzgünlük, birazda geçkinlik ile.
gözlerinde akşamdan kalan
Yorgunluk ve şiş ile..
Dönüktür Onun sırtı bana, benimkiyse duvara
Saçları ise elmas gibi kapkara.
Nedir hüznünün sebebi?
Yoksa uzaklardaki evin midir sorunun bilmecesi,
Gündüze ve gecesi.