Umut Güneşimsin
 

Çâresizlik içinde gezerken, hayâller âleminde
Bâzan bir mutluluk rüzgârı gelir, eser gönlümde.

Bir rüzgâr ki; kara bulutları katar önüne götürür
Bir rüzgâr ki; içimdeki dertleri siler, süpürür.

Gitsin diye beklerken ben; dertlerin son nebzesi
Kesiliverir birden, dost rüzgârın nefesi...

O kapkara bulutlar, kümeleşir yeniden
Ferahlamış gönlümü, hüzün kaplar âniden.

Gönül karartanlara, sitemler savurarak
Sayarım dertlerimi boşyere bağırarak.

İçimdeki yer ve gök, gürültüye boğulur
Gökte tutuşan ateş, yeryüzüne kovulur.

Düşerken yıldırımlar, bir yanda şimşek çakar
Ağlar kara bulutlar; yağmur sel olur akar.

Söndürünce yağmur, sel; içimde yanan yeri
Doğuverir semâ da, sıcak kâlpli bir peri...

Aydınlatır dünyamı, mutlu olurum, mutlu ...
Güneşimsin, doğmazsan; olamam ben umutlu !