Yalnızlık Çiçekleri
 

Soğuktu tüm sokaklar
bulanık gökyüzünün yansıdığı yol
bir özlemi hatırlatır bana
ışıklar sonüktür ve soğuktur kaldırımlar
kucaklamaz beni
ne yapsamki hasrete emanet duygular
bir kağıt gemi gibidir..

ışık bir huzmede batardı gözlerime
ben karanlıkların adamıydım
gündüzlerin değil
her gece bakardım siyah camlara
gözlerim dolardı
anlatamazdım çaresizliğimi
ağlardım
kimsecikler bilmezdi
çünkü yalnızdım sen gidince
kağıt gemiler çoktan yol almıştı
yeni ufuklar onların olmuştu
belki götürmüştü melekleri
ben ise yalnızdım
yüreğime dokunurdu her gece
yalnızlık çiçekleri