Yalnızlık Üzerine
 

Karanlığın ecel gibi üzerine çöktüğü İstanbul'un
İzbe,daracık sokaklarında bir gece yarısı
Dudaklarımda hüzün kokan şarkılar fısıldayarak
Yürüdüm saatlerce, gölgem yoldaştı yalnızlığıma
Nemli parke taşlarını saydım birer,birer
Boşa geçen ömrümün boşa geçen günlerini sayarcasına
Meyhanelerinde durdum çokça,kapılarından hayal taşan
Kimine bakıp geçtim, kimisinde kadehler dolusu içtim

Ne dünü,ne bugünü,nede yarını düşünmeden çakırkeyif
Hisar üstünde, devrik çam ağaçlarının dibinde oturdum
Yarasaların çığlık, çığlığa uçuştuğu o saatlerde
Ben yalnız fakat mutlu.. yıldızlara gülümsüyordum.