Yolcu
 

Bil ki! Yalnız değil sensizliğin
yokluğuna yokluğumu eklerim
kabımı, eleğimi asmışım
tüketmişim tüm anıları!

Acı bir yutkunuş düğümler boğazımı
göz pınarlarımda saklanır birkaç damlam
buz tutan yürek akıtmaz yaş
zamanla kurur ıslak yanaklarım
nasır bağlamış gönül
hayalin artık yetmez.

Can’ı beden de bağlasan durmaz!
Bir düdük sesi kulaklar da çınlar
bilirim son istasyonun müjdesi.

Yok oluşumda varlığını hissederim
tıpkı varlığımda yokluğunu yaşadığım gibi
nihayet seninle bir boyuta erişirim.