Yorgun Solculuğum
 

bir tek göslerinde unuttum yolculumu
bi seni sevdim ölesiye
bide yorgun solculuğumu

ismini her andığımda anarşist oldu adım
terör estirdim yüreğimde
sensis kaldığım her gece
ve saçların dudaklarımda anarşist bir bilmece

sensislikte örgüt evi oldu bomboş odam
duvarlarına hasretinin afişlerini çaktım
ve her sabah polis edasıyla çaldı kapımı yokluğun
sensislikten kaçan serseri bir kaçaktım