Resmen Ölmek İstiyorum....
Yine içime oturdu bir garip hüzün,
Ağlamak istiyorum, tepine tepine,
Öyle yalnızım, öyle çaresiz, öyle de küskün…
Yanıyorum.. yangınlar içinde etlerim eriyor…
Ve bin faryad içinde ruhum yanıyor..
Sen beni duymuyorsun…
Başımı gömüp klavyeme,
Tuşları döve döve yazdığım şiirlerden
Hep sen çıkıyorsun…
Göz yaşlarım damlıyor şiirlerime…
Kan çanağı oluyor gözlerim..
Uzanıp silmiyorsun..
Artık gücüm kalmadı,
Ayağıma takılan çelmelerden yoruldum,
Hep düşüyorum…
Düşüyorum uçurumlara…
Elimden tutmuyorsun…
Telli dikenler battı gözlerime..
Lanet olsun!
Bak yine ağlıyorum..
Her şey kara, her yer zindan…
Karanlıktan korkuyorum…
Işığı yakmıyorsun…
Öyle yorgunum ki,
Nefes bile almaya yok mecalim..
Bunlar kahır değil gülüm,
Sadece arz-ı halim..
Yorgunum.. bak gözlerim yumuluyor…
Kirpiklerimde halen,
Deminki yaşlar duruyor…
Biliyor musun?
Resmen ölmek istiyorum…
Adı sen olan kurşunları
Doldurdum silahıma..
İlk kurşunu verdim namlu ağzına..
Elim tetikte..
Ha çektim, ha çekiyorum!
Sen
‘Dur! ’ bile demiyorsun….
Ölüm isteğim kamçılarken beni…
Sen susuşlara sığınıyorsun..
Eyvallah … öyle olsun…
|