Sensizliğin İçinde Bir Yürek..
sana ilk kez rastladığımda bir ürperti kapladı bedenimi yüzüne birdefa bakmak için herşeyi göze aldığım o zaman senin için ölmeye bile razıydım
ilk bakışımda söylemek istediğim ilk kelime seni seviyorum demekti
ama dikkate almadığın şu yüreğim seninleyken öyle çok ezildiki yokluğun karanlığında öyle çok beklediki artık öylesine ölmek istediki...
karanlık bişey ifade etmiyor artık isyankar yüreğime...
tutunamıyorum hayata,zaman geçtikçe kayıyor ellerim, ölüme doğru sessizce gidiyorum artık.
şimdi düşündüğüm tek şey ölüm benim için...kalbim de artık ölümü bekliyor sessizce...
pencereye yapışmış seni bekleyen yüzüm yok artık...
belki geçer diye beklemiyorum artık seni...
ama ölüm gelirken bile seni düşünüyorum her gece...
yokluğunda artık yoklukla değil, ölümle savaşıyorum...
kalbim bıktı artık benden...seni sevmekten bıkmadığım için bıktı aslında...
yerinde durmuyor artık çıkmak istiyor yüreğim,sensizliğe, ölüme gitmek istiyor adeta...
gelmeyeceğini bildiğim halde seni bekledim sensizlikte...
usanmadım bekliyorum seni mahşere ama gelmeyeceğini biliyorum
benimkisi bir umut sadece, belki gelirsin... hep o belkiler vardı hayatımda sen olduğun zamanlar hep o belkiler ayakta tuttu beni
tek dostum, arkadaşım o belkilerdi benim için...
şimdi o belkilerle yaşıyorum ve seni bekliyorum belki gelirsin diye...
__________________
|