işte sensizlik böyle bişey..
Penceremin açık köşesinden tutsak özlemlerin giriyor içeri.
Üşüyorum, tenime tokat gibi çarpıyor soğuk sensizlik.
Yapraksız dallara büyük bir dikkatle çakılıyor gözlerim,
Çığlık oluyor sesime değen sessizlik... Yoksun işte.
Penceremden giren kar tanesindede yoksun,eriyorsun...
Ellerimde eriyor sensizlik,kar tanesi soğuk,soğuk sensizlik.
Öyle özledim ki seni, yoksun işte.
Pencerem buğulanmıyor hayli zamandır,ellerim kaybetmiş yeteneğini.
Gözlerini çizemiyorum, gölgeni göremiyorum,yoksun işte...
Penceremden giren kar tanesinde yoksun,eriyorsun,ellerimde eriyor sensizlik.
Soğuk kar tanesi, soğuk sensizlik, yoksun işte...
Ben tükendim gücüm yok,bir eksiklik var yüreğimde.
Ufukları seyre dalıyorum arada,ufuktada yoksun.
Bir demli çay gibi içmek seni, şimdi ne çaylar yudumluyorum ama yoksun işte.
Yerde sen gökte sen varsın, aldığım nefessin ama yoksun.
Sen, çoban yıldızına binen peri,yanağına damlayan her yağmur tanesi benim gözyaşlarım...
Üzerime çöken her hüzün,senin hasretin.....
Odama çöken soğukluk,senin yokluğun.
Dilimden dökülen her söz,sana olan tutkum, vazgeçilmezliğin,ama yoksun...
Dalgaların kumsalla birleşmesini, toprağın suya doymasını kıskandım.
Dalından kopan bir yaprak gibi yanımdaki boşluğun,ama sen yoksun.
Gülüşüm yok artık,yoksun,sesin çınlıyor sadece kulaklarımda.
Geceye anlatıyorum seni, sabaha kadar ağlıyor gece benimle.
Bakıyorum ıslak gözlerle cama, belki gelirsin diye...
Gece gündüze yine küskün, sabah gün doğarken yalnız kalıyorum.
Gece sıyrılıp gidiyor düşlerimde olduğu gibi, ama yoksun işte.
Günün hiç doğmamasını düşünerek başlıyorum geceye.
Ama oda bırakıyor beni sensiz sabahların koynuna senin gibi.
Ama seslenen sen değilsin sanki,aslında bende yokum.
Bedenim bıraktığın yerde, ruhum bilinmezlerde.
Aslında özlem değil bendeki, belki acı, biraz sitem, birazda kahır...
Veya neyse işte adını sen koy, kalbime koyduğun acı gibİ..
__________________
|