Karanlıkta yürüyen benim ve bunlar benim düşüncelerim...
Yüreğimin cesedi gözyaşlarımla gidiyor sonsuza zamansızca ebediyen ....
Aklımı kaybettim benliğimin içinde nereye sıkıştını bilmeden..
Anlamsızca aramak belkide neyi aradığını bile bilmemek yada bilmezlikten gelmek..
Yokluk böyle kaybettiriyor olsa gerek benliğimi, zaman bazen beni şaşırtsada,duyduklarım gördüklerim sadece karanlık aydınlıkta gördüğüm bu...
Karanlık neyin sebebi?Neyden yadigar sürüklenen cesedime .
Anlayamazsın asla anlamıyacaksın...Düşüncelerim beni kullanmadan bir gün geçmicekmi..
Sen benim yüregimden başka ne alabilirsinki ...
Sen hangi değerlerinden bahsediyosun..
Ben senin istediğin beni kaybettim bulamıyorum mutlumusun..
Şuursuz benliğim şimdi gülebiliyomusun ?
Sevgi olmadan sahte dünyanda neyi bekliyodunki niye için acıyor..
Sonum buydu sen ne tahmin ediyodun?
Şimdi içim boş acımıyor hiç bi şekilde..Ben ben olmaktan çok, herkes oldum sayende..Herşeye karıştı yüreğimin aciz cesedi ..
Anlayamazsın...Asla anlayamıcaksın ve sen olmayan ama oldunu sandığımız zaman artık yoksun ...
Var olsan da yoksun..seni düşünen kim varolduğunu sanan hiç bir şey yok..
Karanlık ve içi boş ben dışında...
Ben kaçarım, ben gizlenir ve susarım sana karşı. Asla anlayamazsın beni ve dünyamı SEN!!
Düştüm ellerinden dikenli teller arasına..
Düşümün adı sendin oysaki....
Düşün ki ne çok acıdı yüreğim...
--alıntı--