Seni Sevmenin İmkansızlığı
Seni Sevmenin İmkansızlığı
Sen, içimdeki en büyük yalnızlığımdan korkuşumu hatırlattın bana
Sen bana beni yaşatmayı hatırlattın,
Sen belkide kendimden kaçışımda en büyük yoldaşımsın...
Dün gece evden çıktığımda nereye olduğunu bilmeden yürüyordum sokaklarda. sen karşıma çıkana değin o loş sokak lşambasının aydınlığında. Kime ne anlatacağını şaşırmış ve yorgunluktan bitkin bir halde yalnızlığınla, sevgi dileniyordun sanki o loşluktan. hiç korkmadım senden, gelişinin birşeylerin sonu olduğunu biliyordum. benden gidişinin olmayacağını da. ama sen bana o zifiri karanlığa bilerek bırakılmış bir ışık hüzmesi gibi hediyevari bir haldeydin.
gün doğmak üzereydi, titremen hala geçmemişti. yalnızlığıma ortak oluşuna hiç anlam veremedim. bir perimiydin yoksa gün ışığına gizlenip kaybolacak olan. yada bir hayalmiydin benim hayal gücümün yarattığı?
seni hiç unutmadım...
seni yaşayışıma son verdiğimde, kendi yaşantımı unutmuştum bile.
o gece sabah olmadı. doğan güneş benim günüme doğmadı.
aşkı kalbime gömmüştüm. acı vermeye başladı. onu atmak için bulut oldum denizlere yağdım.
olmadı, olamadı. aşkı içimden söküp atamadım.
sen, son aşkım.
seni sevmemin imkansızlığına sığındım aşkından.
dayanamadım.
teslim oldum yine kalbime gömdüm sandığım o aşk çıkmazında.
ama sen ulaşılmazlığınla zaten bana o aşkı zindan edeceksin biliyorum.
ben, aşkı yaşamak için yanlış adamım.
sen, aşık olunası güzelliğinle bir o kadar buna değmezmişsin.
SANA OLAN AŞKIM, SANA OLAN NEFRETİMDİR.
YALAN OLAN YARINIM, BUGÜNE YENİLMİŞLİĞİMLE KARANLIĞIMDIR
__________________
|