Hasretin cehennemi, şimdi beni yakıyor?
Yine bir akşamüstü, güneş yine batarken
Martılar havalandı, deniz seni kokuyor
Ben gene aynı âşık, kalbim aynı atarken
Akşamın tüm renkleri, sanki seni dokuyor!
Birazdan gece olur, hüzün beni kucaklar
Yüreğim alev alır, gene aynı sıcaklar
Uykunun ortasında, kâbus düşü bıçaklar
Her gece o saatte, düşten kanlar akıyor!
Uyanır kâbuslardan, yıldızları toplarım
Onların ışığıyla, gözyaşımı saklarım
Ara sıra göz ucu, pencereni yoklarım
Heyhat ki gözlerim hep, bir boşluğa bakıyor!
Bir zaman göz göze biz, sahilde koklaşırken
Gerçekle düş arası, kuytuda saklaşırken
İçtiğimiz her meyde dudaklar yoklaşırken
Şimdi o dudaklarda hangi şimşek çakıyor!
Terkedilmiş aşığın, bitmez derler gecesi
Yazdığı şiirlerin, hüzün kokar hecesi
Karşılıksız sevdayla heder olmuş nicesi
Hasret denilen yılan, her gün beni sokuyor!
Senden sonra yüreğim, tarifsiz acı doldu
Bırakıp gittiğin gün, içimde güller soldu
Bu aşkın mahkûmluğu, benim boynuma kaldı
Aşk denilen cendere boğazımı sıkıyor
Mecnunu çöle atan, bülbülü lal bildiren
Yusuf’u kuyu zindan, Ferhat’a dağ deldiren
Kerem’in gözlerini ateş ile solduran
Hasretin cehennemi, şimdi beni yakıyor?
__________________
|