Hani bizim bir dolu zaman göze alamadığımız,hani korkup da bir yerinde,bırakıp kendimizi içine yaşayamadığımız aşk…
Belki de bir meleğin kanatlarından kurtulmayı bile dileme sebebiydi,eliyle silmeye çalışırken akıtamadığı gözyaşlarını
tek keşkesiydi bu onun kimbilir,belki …
Son nefeste fısıldanacak bir ismi olmalı her insanın tutkuyla…
Ve başucunda duranların arasında olmadığı bilinse bile
yinede son bir kez daha onu görme umuduyla aralanmalı yorgun gözler..
Böyle diyorum kendi kendime,yarı içimden,yarı duyulur duyulmaz fısıltı gibi bir sesle,
Belki herkese,belki herkese ve kendime…..
Son nefeste fısıldanacak bi ismi olmalı her insanın tutkuyla…
Çünkü bir meleğin gözlerine sinen hüznün sebebidir belki,
Ve en büyük dileğidir yaşamak yeryüzünde bir defa olsun
Ve tatmak aşkı,
Ve hissetmek,
Kalp denen yaşam kafesinde kimbilir,belki …
Yani tutkusu tükenmeyen bişeyi olmalı insanın hayatında,tutkusu,özlemi ve sevgisi eksilmeyen….
Böyle birini katabilmeli bir ömür içerisine,İz bırakan biri hem de çok derinden..
Ve güzelliği ve sıcaklığı tüm yıllara rağmen eksilmeyen biri ve onun hissettirdikleri…..
Olmalı…..
Anısı silinmeyen biri diyeceğim ama;
Bu bile değil aslında tarif etmek istediğim,hani anıya bile dönüşmeyen biri,
Hani anıya dönüştürmeye bile kıyı-la-mayan,
olmalı…
Hani hep canlı gibi,hani hep yanında gezdirdiğin,içinde konuşturduğun,hani gittiğin her yerde,
hani attığın her adımla dolaştırdığın biri …
Tattığın her güzel şeyin tadını en azından cümlelerle olsun..
İçinden anlatıp paylaştığın,hani günü bitirirken gözlerini hayaline de olsa,yine en son ona kapadığın,,
Tıpkı uyanınca ilk ona açtığın gibi…işte böyle biri…
Böyle biri…
Olmalı…Olmalı....