Ne acılar biter sensiz, ne bu ömür geçer
Ne sonsuza ulaşırım, ne kader rolümü biçer
Yokluğunun ay tutulmalarında
Medcezirler yaşarken yüreğim
Duygularım karabasan kabuslarda kalır
Ruhum bilinmezliğin girdaplarında
Öylece yaşarım yokluğunda
Bir gül yaprağındaki çiy tanesi
Göz yaşımın yansımasıdır gözlerimde
Anlaşılması çok zor, yaşadıklarımın
Hüznün prangaladığı sözlerimde
Kapasan gözlerini, alabilsen yüreğimi
Kan sızar gizlediğim yaramdan, o an ellerine
Çığlık atarda sessizliğim, bir ben duyarım
Öylece susarım yokluğunda
Aşk, artı hasret, eşittir acı
Hangi çözüm değiştirir eşittir olanı.
Bilinmezliğin ortasında kalmışsa sevdam
Sözlerim hapsedilmiş, gözlerim sindirilmişse
Hiçe sayılmışsa yüreğimin yaşadıkları
Hasretin kuytularında düşürülmüşse pusuya
Kan damlar görünmez yarasından
İçimde taşıdığım hayallerim ,
Yasaklarında kalır yokluğun
Sıyrılamaz kara bulutların arasından
Son feryadım da nafiledir çünkü
Karışır yüreğime düşen çığların uğultusuna
Ve buz tutar yüreğim düşen göz yaşlarımla
Razı olurum sonunda çekilirim yüreğimin kuytusuna
Öylece kalırım yokluğunda ! Sensizlik ölmekmiş !