Ayrılırken nasıldı öğle gözlerin,
Nasıldı öyle sesin,
Nasıldı öyle bedenin,
"Elveda" derken
Nasılda kaçırmadın gözlerini,
Nasılda titretmedin sesini,
Bedenin nasılda buz kesilmişti...
Bumudur ayrılığın en acımasızı,
Bumudur güçlü olmanın tek dayanağı,
Bumudur karşındakini bir 'hiç' gibi görmek,
Bumudur
bir hiçi hiç pahasına terk etmek..
Can özüm,buysa eğer hak ettiğim,
Sende hak etmektesin sevdiğim,
Gözlerinin içine bakıp,
"Kal" dememi beklemene rağmen,
Sana en büyük acıyı tattırarak,
Elvedana karşı,
Gülerek ve içim acıyarak,
"Hoşcakal" diyorum...
Sanmaki senin kadar acımasız,
Senin kadar soğuk kanlı,
Senin kadar duygusuz söyledim..
Git derken bile yüreğimin bir yanı,
Gidersen ölürüm diyordu..
Zorda olsa susturdum sol yanımı,
Ve ardından gitmeni izledim,
Dönmeni dilemeden...