Sizi sizin kadar taniyan biri; sizi düsünen, düsünmeyi ögrenmis, sakin, uslu, efendi, oturmayi kalkmayi bilen, sevmeden edemediginiz biri. Size sizi anlatmayi seven, sizi baskalarina anlatmayi her seyden çok seven, sizin için çok sey yapmaya hazir biri.
Bazen biraz fazla konustugundan yakindiginiz ama ne söyledigini bildiginden hep emin oldugunuz, sizi tanidigi kadar kendini ve hayati da taniyan biri.
Bazen düsüncesine siddetle ihtiyaç duydugunuz biri.
Sabahin üçünde ayip olur mu diye endiselenmeden arayabildiginiz ve üçüne besine bakmadan size duymaniz gerekenleri söyleyen, gecenin o karanliginda kalkip isigi yakan, masanin basina geçen biri.
Kaleminiz-kagidiniz, aynaniz, saatiniz, kravatiniz olan, bazen gölgeniz olan biri.
Ve bazen vicdaniniz, eh bazen de uykusuz biraktiginiz için, vicdan azabiniz olan biri…
Hayatinizda böyle biri var mi?
Varsa kiymetini bilin.
Haftanin kaç günü kafaniza bir sey takmiyor ve keyfinizce yasiyorsunuz?
Hiç diyenler, kaybetti.
Iki gün diyenler, yaklasti.
Cumartesi ve Pazar diyenler, bilemedi.
Gerçekten böyle iki gün var!
Bir tanesinin adi, dün.
Hatalar, acilar, yanlis anlamalar.
Oysa onlar geçti, gitti, geçmiste kaldi. Zamani geriye döndürmeye imkan yok. Dünyanin bütün parasini yan yana getirin, bir dakika önceye dönemezsiniz. Yaptiginiz hiçbir hareketi aynen geri alamazsiniz. Ettiginiz hiçbir lafi silemezsiniz. Dün dündü bitti.
Kafaniza takmayacaginiz ikinci günün adi, yarin!
Yarini bugünden kontrol altina alamazsiniz.
Yarin günes dogacak elbette. Ama piril piril mi dogar, bulutlarin arasindan mi çikar, bugünden bilemezsiniz.
Geriye tek bir gün kaliyor: Bugün!
Bir gün hayatla mücadele edecek güç, hepimizde var. Güç ne zaman tükeniyor? Dünü ve yarini isin içine kattiginizda...
