[M@D_VIPer]

a) Daha Az Bilinç:
Bilincinizi ne kadar kullanmanız gerekiyorsa, o kadar
enerji harcarsınız. Örneğin daktilo yazarken, hangi
tuşa dokunmanız gerektiğinin ne kadar az bilincine
varıyorsanız, o kadar hızlı ve düzgün yazarsınız.
Araba kullanırken ne kadar otomatik
davranabiliyorsanız, şoförlüğünüz o kadar kolay
olacaktır. Otomatikleşmiş her davranış, eminlik
düzeyine yükselmiş davranıştır.
Henüz yürüme inancını tam geliştirmemiş bebek, tüm
bilinci ve kaslarıyla yürümeye çalışırken, yetişkin insan
birbirini takip eden adımlarına dikkat etmek zorunda
değildir. Dolayısıyla bir yetenekteki eminlik düzeyi
ne kadar güçlenmişse, onun gerektirdiği uyanık
bilinç o kadar azalacaktır. Başarabileceğinize ne
kadar az inanıyorsanız, o kadar çok çalışmak
zorundasınız. Kaybetmekten korkmayan öğrenci,
günde 30 dakika çalışarak çok yüksek notlar alırken;
kaybetme korkusuyla çalışan öğrenci, aynı başarı için
günde 5 saat çalışmak zorunda kalır.
b) Daha Az Mantık:
Eminlik düzeyine ulaşmış yetenek, daha az mantık
gerektirir. Bir yetenekten eminseniz, onu daha az
mantık kullanarak yaparsınız. İman mantığın arkasına
gizlenir ve onu derinden yönetir.
Farkında olmadan ateşe basarsanız, otomatik bir
refleksle ayağınızı çekersiniz. Ateşten kaçınmanız
gerektiğini biliyorsunuz; ama, böyle ani bir durumda,
ayağınızı çekmeniz gerektiğinin mantığınızca
kararlaştırılmasını beklemeye vaktiniz yoktur. İşte çok
güçlenmiş eminlik durumu, yaptığınız işi böylesine
otomatik ve hızlı yönetmenizi sağlayacaktır.
İnancını kullanan, evrenin ışığıyla; mantığını
kullanan, kendi ışığıyla aydınlanır. Kişisel ışık, zifiri
karanlığa tutulan el fenerinden daha zayıftır; karanlık
çevredeki gölgelerin sizi parçalamaya hazırlanan
ejderhalar olduğunu sanırsınız. Bildiğiniz yol, sadece
görebildiğiniz yoldur. Oysa evrenin sahibinin
mantığıyla ilerlediğinizde, tüm evren haritasının
avucunuzun içine sığdırılabildiğini göreceksiniz. Onun
mantığıyla ilerlemenin tek yolu, sizi doğru yolda
ilerleteceğine inanmanızdır.