Hayatın şu yorgun ve doyumsuz yalanları arasında kaybolan yıllarım ve değer veripte ulaşamadığım sevgimin arasında kaybolup gidiyorum..Ve yorulduğumu hissediyorum..
Tam uyumaya çalıştığım an sen ve umutsuzluğumun kaybolduğu karanlıklar arasında ki senin varoluş hayalin beni ayakta tutuyor...Ve yavaş yavaş nefes almaya çalışıyorum..
Ve senin hayalin kaybolmasın diye geceye lanet okuyorum..
Kaybolmasından korktuğum için...
...Yürüyorum karanlıktaki hayaline.Ellerimi uzatıyorum ama karanlıklar arasında kayboluyor.
Gölgenle yarışıyorum.Sen bırakıp gitmek için;ben seni yakalayıp göndermemek için savaşıyoruz.
Yoruluyorum....Koşmaktan, yakalayamamaktan,yakalayıpta tekrar kaybetmekten yoruluyorum...
Susuyorum..Sessiz çığlıklar atıyorum duyamayacağın...
Korkuyorum....Bu seferki başka.Artık korkmamaktan korkuyorum.
İçimin kurumasından,ağlayamamaktan korkuyorum.
Bana anlamsız bakan gözlerinde;gözlerimin yaşarmamasından korkuyorum....
Anlıyor musun?
Hayır!anlamıyorsun...Anlamadın,anlamayacaksında.
Kayboluyorum...
Sende kaybettiğim ruhumu bende bulamıyorum...
Çırpınıyorum,çırpındıkça da batıyorum...
Elimi uzatıyorum tutan yok...
Karanlığı avuçluyor parmaklarım...
Yalnızlığım bile beni yalnız bırakmış....
Sessiz çığlıklar atıyorum duymuyorsun..duymuyorsuuunn...
Yoruluyorum...
Susuyorum...
Korkuyorum...
Anlıyor musun?
Hayır!
An-la-mı-yor-sun...!