[mcinar]

Bir gün üniversitede kafeteryaya giderken yanımdaki samimimi arkadaşıma sevdiğim kızla ilişkili duygularımı anlatıyordum. Öğle vakti kafeteryaya gidenler çok olduğu için yol bir hayli kalabalıktı. Yanımdaki arkadaşın koluna girip bak aslında bizim bölümdeki Zehra varya işte şöyle böyle diye uzun uzun anlatıyordum. Arkadaş ise hiç cevap vermiyordu. Neden susuyorsun diye suratına baktığımda koluna girdiğim kişinin arkadaşım olmadığını fark ettim. İşin garibi bizim Fakülteden beni şahsen tanıyan bir başka kişi idi ve bütün sırlarımı bir çırpıda kendine dökmüştüm. Ama kıyafeti ve boyu her şeyi arkadaşımınki ile aynı idi ve kalabalıkta yanımdan geçerken sıkışıklığa gelip koluna girdiğim kişinin nerden bilebilirdim arkadaşım olmadığını. O anda yanınızdaki kişinin yüzüne bakmayı bile akıl edemiyorsunuz. Hıyar herifinde hoşuna gitmiş olacakki iki saattir kolouna girip muhabbeti palazladığım halde çıt çıkarmıyor. Arkadaşımda arkadan geldiği halde ülen napıyorsun diye beni dürtüklemiyor. Hey gidi aptal kafam. Rezil olduğumamı yanayım sırlarımı döktüğümemi.